است كه فلان مقدار به فقراى فلان شهر بده و او مال را به شهر ديگر برده و در راه از بين رفته ضامن است و اگر كوتاهى نكرده و تعدى هم ننموده ضامن نيست .
( مسأله 2727 ) : هر گاه انسان كسى را وصى كند و بگويد كه اگر آن كس بميرد فلانى وصى باشد ، بعد از آن كه وصى اول مرد ، وصى دوم بايد كارهاى ميت را انجام دهد .
( مسأله 2728 ) : حجى كه بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى را كه مثل خمس و زكات و مظالم ادا كردن آنها واجب مىباشد ، بايد از اصل مال ميت بدهند اگر چه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد .
( مسأله 2729 ) : اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى كه مثل خمس و زكات و مظالم بر او واجب است زياد بيايد ، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند ، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد ، آنچه مىماند مال ورثه است .
( مسأله 2730 ) : اگر مصرفى را كه ميت معين كرده ، از ثلث مال او بيشتر باشد ، وصيت او در بيشتر از ثلث در صورتى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند يا كارى كنند كه معلوم شود وصيت را اجازه نموده‌اند و تنها راضى بودن آنان كافى نيست . و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه نمايند صحيح است ، و چنانچه بعضى از ورثه اجازه و بعضى رد نمايند وصيت فقط در حصه آنهائى كه اجازه نموده‌اند صحيح و نافذ است .
( مسأله 2731 ) : اگر مصرفى را كه ميت معين كرده ، از ثلث مال او بيشتر باشد ، و پيش از مردن او ورثه اجازه نمايند ، بعد از مردن او نمىتوانند از اجازه خود برگردند .
( مسأله 2732 ) : اگر وصيت كند كه از ثلث او خمس و زكات يا بدهى ديگر او را بدهند ، و براى نماز و روزه او اجير بگيرند ، و كار مستحبى هم مثل

576