مىكنند .
( مسأله 2722 ) : اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده ، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست ، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند ، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست ، در صورتى كه مشقت نداشته باشد ، بايد وصيت او را انجام دهد و نيز اگر وصى پيش از مرگ موصى موقعى ملتفت شود كه موصى بواسطه شدت مرض يا مانع ديگر نتواند به ديگرى وصيت كند بنابر احتياط بايد وصيت را قبول نمايد .
( مسأله 2723 ) : اگر كسى كه وصيت كرده بميرد ، وصى نمىتواند ديگرى را وصى آن ميت معين كند و خود از كار كناره نمايد ، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى مباشرت در انجام آن كار نمايد ، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده ، مىتواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد .
( مسأله 2724 ) : اگر كسى دو نفر را با هم وصى كند ، چنانچه يكى از آن دو بميرد ، يا ديوانه ، يا كافر شود ، حاكم شرع يك نفر ديگر را بجاى او معين مىكند ، و اگر هر دو بميرند ، يا ديوانه يا كافر شوند ، حاكم شرع دو نفر ديگر را معين مىكند ، ولى اگر يك نفر بتواند وصيت را عملى كند ، معين كردن دو نفر لازم نيست .
( مسأله 2725 ) : اگر وصى نتواند به تنهائى كارهاى ميت را انجام دهد هر چند با وكيل گرفتن يا اجاره كردن ديگرى حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين مىكند .
( مسأله 2726 ) : اگر مقدارى از مال ميت در دست وصى تلف شود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده و يا تعدى نموده ، مثلا ميت وصيت كرده

575