بزند ، اگر با اشاره‌اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است .
( مسأله 2705 ) : اگر نوشته‌اى به امضاء يا مهر ميت ببينند ، چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته ، بايد مطابق آن عمل كنند ولى اگر بدانند كه مقصودش وصيت كردن نبوده و چيزهائى را نوشته است كه بعدا مطابق آن وصيت كند براى وصيت كافى نمىباشد .
( مسأله 2706 ) : كسى كه وصيت مىكند ، بايد بالغ و عاقل باشد ، و سفيه نباشد ، و از روى اختيار وصيت كند ، پس وصيت بچه نا بالغ صحيح نيست مگر آن كه ده سال داشته باشد و وصيت براى ارحامش يا صرف در خيرات عامه نموده باشد كه وصيت او در اين دو صورت صحيح است و اما اگر براى غير ارحامش وصيت كند يا آن كه بچه هفت ساله وصيت كند كه چيز مختصرى از اموالش براى شخصى باشد يا به شخصى داده شود نفوذ وصيت محل اشكال است و مراعات احتياط در هر دو صورت ترك نشود ، و اگر شخصى سفيه باشد وصيت او در اموالش نافذ نيست ولى در غير آن مثل وصيتش راجع به خصوصيات كارهائى كه پس از مرگ براى ميت انجام مىگردد نافذ است .
( مسأله 2707 ) : كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده است كه بواسطه آن ، يقين يا گمان به مردن آن پيدا مىشود ، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند و سپس بميرد وصيت او صحيح نيست .
( مسأله 2708 ) : اگر انسان وصيت كند كه چيزى از اموالش مال كسى باشد در صورتى كه او وصيت را قبول كند اگر چه قبولش در زمان زنده بودن موصى باشد آن چيز را بعد از مردن موصى مالك مىشود .
( مسأله 2709 ) : وقتى انسان نشانه‌هاى مرگ را در خود ديد ، بايد فورا امانتهاى مردم را به صاحبانش برگرداند يا آن كه به آنها اطلاع دهد ، به تفصيلى كه

571