از طرف صاحبش صدقه داده باشد ، صاحبش مخير است بين آن كه به صدقه راضى شده ، يا عوض مالش را مطالبه كند و ثواب صدقه براى تصدق كننده باشد .
( مسأله 2579 ) : كسى كه مالى را پيدا كرده ، اگر عمدا بدستورى كه گفته شد اعلان نكند ، گذشته از اين كه معصيت كرده ، چنانچه احتمال دهد كه مفيد باشد ، باز هم واجب است اعلان كند .
( مسأله 2580 ) : اگر ديوانه يا بچه نا بالغ چيزى پيدا كند كه نشانه‌دار باشد و قيمت آن به مقدار يك درهم برسد ولى او مىتواند اعلان نمايد - بلكه واجب است كه اعلان نمايد اگر آن چيز را از بچه يا ديوانه گرفته باشد - و اگر يك سال اعلان كرد و صاحب مال پيدا نشد بايد به آنچه در مسأله ( 2577 ) گفته شد عمل نمايد .
( مسأله 2581 ) : اگر انسان در بين سالى كه اعلان مىكند ، از پيدا شدن صاحب مال نا اميد شود ، بايد با اذن حاكم شرع - بنابر احتياط - آن را صدقه بدهد .
( مسأله 2582 ) : اگر در بين سالى كه اعلان مىكند ، مال از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده ، يا تعدى ، يعنى زياده‌روى كرده باشد ، عوض آن را براى صاحبش ضامن است و بايد اعلان را ادامه دهد ، و اگر كوتاهى نكرده و زياده‌روى هم ننموده چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 2583 ) : اگر مالى را كه نشانه دارد و قيمت آن به يك درهم مىرسد در جائى پيدا كند كه معلوم است بواسطه اعلان ، صاحب آن پيدا نمىشود ، بايد از روز اول آن را از طرف صاحبش به فقراء - با اذن حاكم شرع بنابر احتياط لازم - صدقه بدهد و نبايد صبر نمايد تا سال تمام شود .
( مسأله 2584 ) : اگر چيزى را پيدا كند و به خيال اين كه مال خود او

538