( مسأله 246 ) : اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند ، و اگر پيدا نباشد شستن مو كافى است ، و رساندن آب به زير آن لازم نيست .
( مسأله 247 ) : اگر شك كند پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه ، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند .
( مسأله 248 ) : شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمىشود واجب نيست ، ولى انسان اگر يقين نكند كه از جاهائى كه بايد شسته شود چيزى باقى نمانده واجب است براى آن كه يقين كند ، مقدارى از آنها را هم بشويد و كسى كه اين امر را نمىدانسته اگر نداند در وضوهائى كه گرفته مقدار لازم را شسته يا نه ، نمازى را كه با آن وضو خوانده صحيح است و لازم نيست براى نماز بعدى دوباره وضو بگيرد .
( مسأله 249 ) : بايد دستها - و همچنين صورت را بنابر احتياط لازم - از بالا به پائين شست و اگر از پائين به بالا بشويد وضو باطل است .
( مسأله 250 ) : اگر دست را تر كند و به صورت و دستها بكشد چنانچه ترى دست بقدرى باشد كه بواسطه كشيدن دست آب آنها را فرا گيرد كافيست و لازم نيست كه بر آنها جارى شود .
( مسأله 251 ) : بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد .
( مسأله 252 ) : اگر انسان يقين نكند كه آرنج را كاملا شسته بايد براى آن كه يقين كند ، مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد .
( مسأله 253 ) : كسى كه پيش از شستن صورت دستهاى خود را تا مچ شسته ، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان بشويد ، و اگر فقط تا مچ بشويد وضوى او باطل است .

53