( معناى يائسه در مسأله 2457 گذشت ) .
( مسأله 2514 ) : اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد ، چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده ، آن طلاق باطل است هر چند احتياط مستحب آنست كه دوباره او را طلاق دهد .
( مسأله 2515 ) : اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و سپس از او جدا شود ، مثلا مسافرت نمايد ، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد ، و نتواند از حالش اطلاع پيدا كند ، بايد بقدرى كه زن بعد از آن پاكى خون مىبيند و دوباره پاك مىشود ، صبر كند . و احتياط واجب آنست كه آن مدت كمتر از يك ماه نباشد .
( مسأله 2516 ) : اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطه اصل خلقت يا مرضى حيض نمىبيند ، و زنهاى مانند او حيض مىبيند ، طلاق دهد ، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از نزديكى با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد .
( مسأله 2517 ) : طلاق بايد به صيغه عربى صحيح و به كلمه طالق خوانده شود ، و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد ، بايد بگويد : ( ( زوجتى فاطمه طالق ) ) يعنى زن من فاطمه رها است و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد : ( ( زوجة موكلي فاطمه طالق ) ) و در صورتى كه زن معين باشد ذكر نام او لازم نيست و چنانچه مرد نتواند طلاق را به صيغه عربى بياورد و يا وكيل بگيرد به هر لفظى كه مرادف صيغه عربى آنست از هر لغتى باشد مىتواند طلاق دهد .
( مسأله 2518 ) : زنى كه صيغه شده ، مثلا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود ، يا مرد

523