( ( سوم ) ) مرد بواسطه غائب بودن يا مانند آن از زن خود جدا باشد بطورى كه نتواند بفهمد كه زن از خون حيض و نفاس پاك است يا نه ، ولى در اين صورت بنابر احتياط لازم بايد مرد صبر كند تا حد اقل يك ماه از جدا شدنش از زن بگذرد و بعد او را طلاق دهد .
( مسأله 2510 ) : اگر زن را از خون حيض پاك بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده ، طلاق او باطل است و اگر او را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده ، طلاق او صحيح است .
( مسأله 2511 ) : كسى كه مىداند زنش در حال حيض يا نفاس است ، اگر از او جدا شود مثلا مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد ، بايد تا مدتى كه يقين يا اطمينان پيدا كند كه زن از آن حيض يا نفاس پاك شده صبر نمايد ، و بعدا چنانچه بداند كه او در حالت پاكى است مىتواند او را طلاق دهد ، و همچينين است اگر شك داشته باشد در صورتى كه آنچه را كه در كيفيت طلاق غائب در مسأله ( 2509 ) گذشت مراعات كند .
( مسأله 2512 ) : اگر مردى كه از زن خود جدا شده بخواهد زن خود را طلاق دهد چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او در حال حيض يا نفاس است يا نه ، هر چند اطلاع او از روى عادت حيض زن ، يا نشانه‌هاى ديگرى باشد ، كه در شرع معين شده ، اگر او را طلاق دهد و بعدا معلوم شود كه در حال حيض يا نفاس بوده ، طلاق او صحيح نيست .
( مسأله 2513 ) : اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد ، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود ، ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده ، يا معلوم است كه آبستن است ، اگر بعد از نزديكى طلاق دهند اشكال ندارد ، و همچنين است اگر يائسه باشد

522