است .
( مسأله 2285 ) : اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه به آنها احتياج دارد و بدون آنها در زحمت مىافتد ، چيزى نداشته باشد ، طلبكار نمىتواند طلب خود را از او مطالبه نمايد ، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد .
( مسأله 2286 ) : كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد چنانچه بتواند كسبى بكند كه لائق شأنش باشد ، احتياط واجب آنست كه كسب كند و بدهى خود را بدهد مخصوصا كسى كه كاسبى براى او آسان است يا آن كه كارش كاسبى است بلكه وجوب آن در اين صورت خالى از قوت نيست .
( مسأله 2287 ) : كسى كه دسترسى به طلبكار خود ندارد ، چنانچه اميد نداشته باشد كه در آينده او يا و ارثش را پيدا كند ، بايد طلب او را از طرف صاحبش به فقير بدهد . و بنابر احتياط از حاكم شرع در اين كار اجازه بگيرد ، و اگر طلبكار او سيد نباشد ، احتياط مستحبى آنست كه طلب او را به سيد فقير ندهد ، ولى اگر اميد داشته باشد كه او يا و ارثش را پيدا كند بايد منتظر بماند و از او جستجو كند و چنانچه او را پيدا ننمايد وصيت كه اگر او مرد و طلبكار يا و ارثش پيدا شد طلب او را از مالش بپردازد .
( مسأله 2288 ) : اگر مال ميت بيشتر از خرج واجب كفن و دفن و بدهى او نباشد ، بايد مالش را به همين مصرفها برسانند و به وارث او چيزى نمىرسد .
( مسأله 2289 ) : اگر كسى مقدارى پول طلا يا نقره و مانند اينها قرض كند و قيمت آن كم شود ، چنانچه همان مقدار را كه گرفته پس بدهد كافى است و اگر قيمت آن زيادتر گردد لازم است همان مقدار را كه گرفته بدهد ولى در

475