و خرمائى را كه براى زكات مىدهد با خود او است .
( مسأله 1986 ) : كسى كه ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره يا بيشتر از بابت زكات بدهكار است بنابر احتياط مستحب كمتر از ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره بيك فقير ندهد ، و نيز اگر غير نقره چيز ديگرى مثل گندم و جو بدهكار باشد ، و قيمت آن به ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره برسد بنابر احتياط مستحب به يك فقير كمتر از آن ندهد .
( مسأله 1987 ) : مكروه است انسان از مستحق درخواست كند كه زكاتى را كه از او گرفته به او بفروشد ، ولى اگر مستحق بخواهد چيزى را كه گرفته بفروشد ، بعد از آن كه به قيمت رساند ، كسى كه زكات را به او داده در خريدن آن بر ديگران مقدم است .
( مسأله 1988 ) : اگر شك كند زكاتى را كه بر او واجب بوده داده يا نه ، و مال زكاةدار موجود باشد بايد زكات را بدهد ، هر چند شك او براى زكات سالهاى پيش بوده باشد ، و اگر عين تلف شده زكاتى بر او نيست هر چند از سال حاضر باشد .
( مسأله 1989 ) : فقير نمىتواند ، پيش از گرفتن زكات او را به كمتر از مقدار آن صلح كند ، يا چيزى را گرانتر از قيمت آن بابت زكات قبول نمايد .
و همچنين مالك نمىتواند زكات را به مستحق داده و بر او شرط كند كه آن را به او برگرداند ولى اگر مستحق پس از گرفتن زكات راضى شود كه آن را به او برگرداند مانعى ندارد ، مثلا كسى كه زكات زيادى بدهكار است و فقير شده و نمىتواند زكات را بدهد ، و حال توبه كرده اگر فقير راضى شود زكات او را بگيرد و به او ببخشد اشكال ندارد .
( مسأله 1990 ) : انسان نمىتواند از سهم سبيل الله قرآن يا كتاب دينى يا كتاب دعا بخرد و وقف نمايد ، مگر آن كه مصلحت عامه اقتضاى اين كار را

406