در مسائل آينده گفته خواهد شد .
( مسأله 1934 ) : احتياط واجب آنست كه فقير يا مسكين بيشتر از مخارج سال خود و عيالاتش را از زكات نگيرد ، و اگر مقدارى پول يا جنس دارد ، فقط به اندازه كسرى مخارج يك سالش زكات بگيرد .
( مسأله 1935 ) : كسى كه مخارج سالش را داشته ، اگر مقدارى از آن را مصرف كند و بعد شك كند كه آنچه باقى مانده به اندازه مخارج يك سال او هست يا نه ، نمىتواند زكات بگيرد .
( مسأله 1936 ) : صنعتگر يا مالك يا تاجرى كه در آمد او از مخارج سالش كمتر است ، مىتواند براى كسرى مخارجش زكات بگيرد ، و لازم نيست ابزار كار ، يا ملك ، يا سرمايه خود را به مصرف مخارج برساند .
( مسأله 1937 ) : فقيرى كه خرج سال خود و عيالاتش را ندارد ، اگر خانه‌اى دارد كه ملك او است و در آن نشسته ، يا وسيله سوارى دارد چنانچه بدون اينها نتواند زندگى كند ، اگر چه براى حفظ آبرويش باشد ، مىتواند زكات بگيرد و همچنين است اثاث خانه ، و ظرف ، و لباس تابستانى ، و زمستانى ، و چيزهائى كه به آنها احتياج دارد ، و فقيرى كه اينها را ندارد ، اگر به اينها احتياج داشته باشد ، مىتواند از زكات خريدارى نمايد .
( مسأله 1938 ) : فقيرى كه ياد گرفتن صنعت براى او مشكل نيست بنابر احتياط واجب نمىتواند با گرفتن زكات زندگى كند ، ولى تا وقتى مشغول ياد گرفتن است ، مىتواند زكات بگيرد .
( مسأله 1939 ) : به كسى كه قبلا فقير بوده و مىگويد فقيرم ، اگر چه انسان از گفته او اطمينان پيدا نكند مىشود زكات داد ، ولى كسى كه معلوم نباشد ، قبلا فقير بوده يا نه نمىتوان بنابر احتياط تا وقتى كه اطمينان به فقرش حاصل نشود ، به او زكات داد .

398