تكيه دهد و ركوع كند ، و اگر موقعى هم كه تكيه داده نتواند بطور معمول ركوع كند ، بايد باندازه‌اى كه مىتواند خم شود چنانچه عرفا به آن ركوع گفته شود خم شود ، و اگر به اين مقدار نتواند خم شود ، بايد براى ركوع با سر اشاره نمايد .
( مسأله 1046 ) : كسى كه براى ركوع بايد با سر اشاره كند اگر نتواند با سر اشاره كند ، بايد به نيت ركوع چشمها را بر هم بگذارد و ذكر آن را بگويد و به نيت برخاستن از ركوع ، چشمها را باز كند ، و اگر از اين هم عاجز است بنابر احتياط در قلب خود نيت ركوع كند و با دست خود براى ركوع اشاره كند و ذكر آن را بگويد .
( مسأله 1047 ) : كسى كه نمىتواند ايستاده ركوع كند ، ولى براى ركوع مىتواند در حالى كه نشسته است خم شود ، بايد ايستاده نماز بخواند و براى ركوع با سر اشاره نمايد ، و احتياط مستحب آنست كه نماز ديگرى هم بخواند و موقع ركوع آن بنشيند و براى ركوع خم شود .
( مسأله 1048 ) : اگر بعد از رسيدن به حد ركوع سر بردارد ، و دو مرتبه به اندازه ركوع خم شود ، نمازش باطل است .
( مسأله 1049 ) : بعد از تمام شدن ذكر ركوع ، بايد راست بايست و بعد از آن كه بدن آرام گرفت به سجده رود ، و اگر عمدا پيش از ايستادن ، يا پيش از آرام گرفتن بدن به سجده رود نمازش باطل است .
( مسأله 1050 ) : اگر ركوع را فراموش كند ، و پيش از آن كه به سجده برسد يادش بيايد بايد بايستد بعد به ركوع رود ، و كفايت نمىكند به حالت خميدگى به ركوع برگردد .
( مسأله 1051 ) : اگر بعد از آن كه پيشانى به زمين رسيد ، يادش بيايد كه ركوع نكرده ، لازم است برگردد و ركوع را بعد از ايستادن بجا آورد ، و در صورتى كه در سجده دوم يادش بيايد نمازش بنابر احتياط لازم باطل است .

222