از خون دوم در بين عادت ديده حيض قرار دهد ( به اين معنى كه مجموع اين مقدار با مقدارى كه از اول حيض قرار داده - براى كسرى خون اول - با پاكى ما بين آنها از ده روز تجاوز نكند ) او نيز هم حيض است و اگر نه خون دوم استحاضه است ، و در بعضى موارد بايد تمام خون اول را حيض قرار دهد ( نه خصوص مقدارى از آن را كه براى كسرى خون اول بايد حيض قرار مىداد ) و اين به دو شرط است ( ( اول ) ) آن كه به مقدارى بر عادت مقدم باشد كه بگويند عادتش جلو افتاده ( ( دوم ) ) آن كه اگر او را حيض قرار بدهد لازم نيايد كه مقدارى از خون دوم كه در عادت واقع شده از ده حيض خارج شود مثلا اگر عادت زن از چهارم ماه تا دهم بوده و از اول ماه تا آخر روز چهارم خون ديده و دو روز پاك بوده و بعد دوباره تا پانزدهم خون ديده تمام خون اول حيض است و همچنين خون دوم تا آخر روز دهم .
( مسأله 490 ) : زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد . اگر در وقت عادت ، خون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش با نشانه‌هاى حيض خون ببيند ، بايد همان را حيض قرار دهد ، چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن .
( مسأله 491 ) : زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد ، اگر در وقت عادت خود سه روز يا بيشتر خون ببيند و شماره روزهاى آن كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و پس از پاك شدن دوباره به شماره روزهاى عادت خويش خون ببيند در اينجا چند صورت دارد :
1 ) آن كه مجموع آن دو خون با پاكى ميان آنها از ده روز بيشتر نشود ، در اين صورت مجموع دو خون يك حيض حساب مىشود .
2 ) آن كه پاكى ميان آن دو خون ده روز يا بيشتر باشد ، در اين صورت هر كدام از آنها حيض مستقل قرار داده مىشوند .

102