احكام نذر و عهد ( مسأله 2649 ) : نذر آنست كه انسان براى خدا بر خود واجب كند كه كار خيرى را بجا آورد ، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است ترك نمايد .
( مسأله 2650 ) : در نذر بايد صيغه خوانده شود و لازم نيست آن را به عربى بخوانند پس اگر بگويد چنانچه مريض من خوب شود ، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم نذر او صحيح است .
( مسأله 2651 ) : نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند ، بنابر اين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده‌اند ، يا بواسطه عصبانى شدن بى قصد يا بى اختيار نذر كرده صحيح نيست .
( مسأله 2652 ) : شخص سفيه ( كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند ) اگر مثلا نذر كند چيزى به فقير بدهد صحيح نيست و هم چنين شخص مفلس اگر نذر كند كه مثلا چيزى از اموالى كه از تصرف در آنها منع شده به فقير بدهد صحيح نيست .
( مسأله 2653 ) : نذر زن بدون اجازه شوهر در آنچه با حق او منافات دارد صحيح نيست ، و همچنين نذر زن در اموالش بدون اجازه شوهر محل اشكال است ، مگر در حج و زكات و صدقه و احسان به پدر و مادر و صله ارحام .
( مسأله 2654 ) : اگر زن با اجازه شوهر نذر كند ، شوهرش نمىتواند نذر او را به هم بزند ، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد .
( مسأله 2655 ) : اگر فرزند بدون اجازه پدر يا با اجازه او نذر كند ، بايد به آن نذر عمل نمايد . ولى اگر پدر يا مادر از عملى كه نذر كرده منعش كنند ، بطورى كه آن عمل ديگر در حق او رجحان نداشته باشد نذرش منحل

559