او برساند ، و يا به او خبر دهد و اگر ممكن نيست بايد بطورى عمل كند كه اطمينان پيدا كند كه مال پس از وفات او به صاحبش خواهد رسيد ، مثلا وصيت كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب مال و جنس و خصوصيات مال و محل آن را بگويد .
( مسأله 2352 ) : اگر امانت‌دار نشانه‌هاى مرگ را در خود ببيند و به وظيفه‌اى كه در مسأله پيش گفته شد عمل نكند ، ضامن آن امانت خواهد بود پس چنانچه آن از بين برود ، بايد عوضش را بدهد ، ولى اگر مرض او خوب شود يا بعد از مدتى پشيمان شود و به آنچه گفته شد عمل كند بنابر اظهر ديگر ضامن نيست .
احكام عاريه ( مسأله 2353 ) : عاريه آنست كه انسان مال خود را به ديگرى بدهد كه از آن استفاده كند و در عوض ، چيزى از او نگيرد .
( مسأله 2354 ) : لازم نيست در عاريه صيغه بخوانند و اگر مثلا لباس را به قصد عاريه به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد عاريه صحيح است .
( مسأله 2355 ) : عاريه دادن چيز غصبى و چيزى كه مال انسان است ولى منفعت آن را به ديگرى واگذار كرده مثلا آن را اجاره داده ، در صورتى صحيح است كه مالك چيز غصبى يا كسى كه آن چيز را اجاره كرده به عاريه دادن راضى باشد .

489