نمىتواند زن روزه‌دار خود را مجبور به جماع كند ، ولى اگر او را مجبور نمايد كفاره بر مرد نيز واجب نيست .
( مسأله 1693 ) : انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند ، ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد .
( مسأله 1694 ) : اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمىشود .
( مسأله 1695 ) : كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد ، اگر به تمام شصت نفر دسترسى دارد ، نمىتواند به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد طعام بدهد ، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد ، و زيادى را از كفاره حساب نمايد ، ولى مىتواند براى هر فرد از عائله فقير اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد .
( مسأله 1696 ) : كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته ، اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد ، بايد به ده فقير هر كدام يك مد طعام بدهد و اگر نمىتواند ، سه روز روزه بگيرد .
جاهائى كه فقط قضاى روزه واجب است ( مسأله 1697 ) : در چند ، مورد - غير از مواردى كه قبلا به آنها اشاره شد - فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست : ( ( اول ) ) آن كه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسأله ( 1639 ) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود ( ( دوم ) ) عملى كه روزه را باطل مىكند بجا نياورد ، ولى نيت روزه نكند يا ريا كند ، يا قصد كند كه روزه نباشد ، و همچنين اگر قصد كند كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد ، بايد بنابر

348