بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم مىكند سگ را بفرستد ، شكار آن سگ حرام است .
چهارم وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد ، آن شكار حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى باشد اشكال ندارد . و اگر وقت فرستادن سگ نام خدا را عمدا نبرد و پيش از آن كه سگ به شكار برسد نام خدا را ببرد بنابر احتياط واجب بايد از آن شكار اجتناب نمايد .
پنجم شكار بواسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ ، شكار را خفه كند ، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست .
ششم كسى كه سگ را فرستاده ، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد مثلا حيوان چشم يا دم خود را حركت دهد ، يا پاى خود را به زمين بزند ، چنانچه سر حيوان را نبرد يا بميرد حلال نيست .
مسأله 2610 - كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد ، چنانچه بطور معمول و با شتاب مثلا كارد را بيرون آورد و وقت سر بريدن بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است ، ولى اگر مثلا بواسطه زياد تنگ بودن غلاف يا چسبندگى آن بيرون آوردن كارد طول بكشد و وقت بگذرد حلال نمىشود به احتياط واجب ، و نيز اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد ، احتياط واجب آنست كه از خوردن آن خوددارى كند .
مسأله 2611 - اگر چند سگ را بفرستد و با هم حيوانى را شكار كنند ، چنانچه همه آنها داراى شرطهائى كه در صفحه گذشته گفته شد بوده‌اند ، شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى آن شرطها نبوده ، شكار حرام است .
مسأله 2612 - اگر سگ را براى شكار حيوانى بفرستد و آن سگ حيوان ديگرى را شكار كند ، آن شكار حلال و پاك است و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار كند ، هر دوى آنها حلال و پاك مىباشند .
مسأله 2613 - اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر باشد ، يا عمدا نام خدا را نبرد ، آن شكار حرام است . و نيز اگر يكى از سگهائى را كه فرستاده‌اند بطورى كه در صفحه گذشته گفته شد تربيت شده نباشد ، آن شكار حرام مىباشد .
مسأله 2614 - اگر باز يا حيوان ديگرى غير سگ شكارى حيوانى را شكار كند ، آن

366