عادت حيض زن ، يا نشانه‌هاى ديگرى باشد كه در شرع معين شده بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند .
مسأله 2504 - اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد ، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود . ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده ، يا آبستن است ، اگر بعد از نزديكى طلاق دهند ، اشكال ندارد ، و همچنين است اگر يائسه باشد يعنى اگر سيده است بيشتر از شصت سال و اگر سيده نيست بيشتر از پنجاه سال داشته باشد .
مسأله 2505 - هر گاه با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد اگر بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده اشكال ندارد .
مسأله 2506 - اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد . چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد ، بايد به قدرى كه زن معمولا بعد از آن پاكى ، خون مىبيند و دوباره پاك مىشود صبر كند .
مسأله 2507 - اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه مرضى حيض نمىبيند طلاق دهد . بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد .
مسأله 2508 - طلاق بايد به صيغه عربى صحيح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد بايد بگويد : زوجتى فاطمة طالق يعنى زن من فاطمه رها است و اگر ديگرى را وكيل كند بايد بگويد : زوجة موكلى فاطمة طالق .
مسأله 2509 - زنى كه صيغه شده ، مثلا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد ، و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود ، يا مرد مدت را به او ببخشد به اين ترتيب كه بگويد : مدت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست .
عده طلاق مسأله 2510 - زنى كه نه سالش تمام نشده و زن يائسه ( 1 ) يعنى اگر چه

1 - معناى يائسه در مسأله 2448 گفته شد .

347