مسأله 47 - اگر به كسى گفته شود " به حج برو ، و نفقه تو و عيالت بر عهده من " حج بر او واجب ، و كفايت از حجة الاسلام مىكند ، و اگر مقدار خاصى معين شده ، و گفته شود " با اين مال به حج برو " ، چنانچه مال ، كافى براى مؤونه حج باشد ، و يا به مقدارى است كه به ضميمه اموال خود شخص استطاعت حاصل مىشود ، حج بر او واجب ، و كافى از حجة الاسلام است .
مسأله 48 - اقوى آن است كه دين ، مانع از استطاعت بذليه است ، به شرطى كه دين حال باشد ، و طلبكاران تقاضاى طلب را داشته باشند ، و بدون رفتن به حج قادر به پرداخت باشد . ولى چنانچه دين مدت دار است ، يا مهلت داده مىشود ، و يا مىداند اگر به حج هم نرود قادر به تحصيل ورد دين نيست ، قبول بذل و رفتن به حج واجب است .
مسأله 49 - در استطاعت بذليه رجوع به كفايت شرط نيست .
مسأله 50 - اگر كسى مالى به شخصى ببخشد ، كه به حج برود ، و يا اگر خواست به حج برود ، و يا او را مخير بين حج و غير حج كند ، قبول بر او واجب است ، و حج بر او مستقر مىشود . اما اگر مالى به مقدار مؤونه حج به او داده شود ، و ذكرى از حج تعيينا يا تخييرا به ميان نيايد ، قبول واجب نيست .

31