كند . [24] آن گونه كه ابن طاووس المستنصر براى او در جانب شرقى خانه‌اى فراهم كرد . در همين خانه ( در نزديكى مأمونيه در درب البدريين ) [25] بود كه عالم شيعى اسعد بن عبد القاهر الاصفهانى را كه از او روايت مى كند در صفر سال 635 ملاقات كرد . [26] اسعد بن عبد القاهر همراه با محمد بن جعفر بن هبة الدين نما ( م 645 ) [27] از راويان

[24] . فرج المهموم صص 126 - 127 . نيز نك‌ : الانوار ص 24 ، 178 - 179 .
[25] . درباره " مأمونية " نك‌ به عنوان مثال : ياقوت البدان ج 5 ص 44 زير مورد ، index 1924 , oxford , le strange baghdad during the abbasid caliphate . g زير مورد من غير از اين اشاره به درب البدريين نديده ام . اين نام نشانگر اين است كه اين منطقه از نزديك باب بدر يعنى جايى كه يكى از دروازه‌هاى قصر بوده ( le strange در baghdad ) صص 270 - 271 ، مق‌ : الحوادث الجامعه صص 2 ، 104 ، 124 ، 133 ) شروع مى شده و از وسط محله بدريه مى گذشته است ( مق‌ : ابن الاثير ، لباب ج 1 ص 127 ، الحوادث الجامعه صص 2 ، 72 ، 89 ، 90 ، 130 ، 132 ، 161 ، 166 ، 169 ) ( به علاوه محلاتي كه در نزديك آن قرار داشته مثل : المقتديه ، مق‌ : پايين ) . ابن طاووس در اليقين ص 79 / 179 ، به سكونت خود در دارالحوبه ( يا حربة ) اشاره مى كند . اين نام ، ناشناخته است ( آيا مى توان اين اسم را به صورت دار الحربيه اصلاح كرد ، به اين معنى كه به محله حربيه شمال بغداد منتهى مى شده است ؟ ) ، اما بايد همان درب البدريين باشد چون وى اشاره به همان ملاقات با اسعد بن عبد القاهر مى كند كه آن را در اليقين ( ص 181 / 473 ) ياد كرده است . ابن طاووس ( نك‌ : فتح الابواب ص 233 و از آنجا روضات ج 4 ص 328 ) مى گويد : زمانى كه او در قسمت غربى بغداد بوده كسى به دنبال وى مى گشته است ، اما اين لزوما به اين معنى نيست كه وى در آنجا زندگى مى كرده است . مق‌ : حيات صفى الدين أبو جعفر محمد بن معد كه مورد عنايت خليفه الناصر بود ، وزير مؤيد الدين القمى به او اصرار كرد تا از حله به بغداد بيايد و وى را در يكى از خانه‌هاى خود در دار الخلافة سكونت داد ( يا به او بخشيد ) ( ابن زهره ، غاية ص 83 ) .
[26] . فلاح السائل ص 15 / 12 ( از آنجا : روضات ج 4 ص 334 ) ، جمال الاسبوع صص 169 - 170 ، سعد السعود صص 232 - 233 ، اليقين صص 79 / 279 ، 181 / 473 . مق‌ : اقبال ص 674 / 461 ، جمال الاسبوع ص 172 . نامه كامل وى را أبو السعادات عماد الدين اسعد بن عبد القاهر بن اسعد بن محمد بن هبة الله بن حمزه عماد الدين الاصفهانى ياد كرده اند . بجاى " ابن اسعد " " بن سفرويه " ( سفروه ، سقروه ، شفروه ، شقروه ) ضبط شده كه يا مربوط به لقب جد ( پدرى ) او و يا جد ( اعلاى ) أبو السعادات است . تاريخ وفات وى روشن نيست . در اعيان الشيعه ج 9 ص 143 143 ، صفر 635 آمده است . اما اين بايد نتيجه اختلاط با تاريخى باشد كه ابن طاووس در آن تاريخ از وى روايت كرده است . براى اطلاعات بيشتر نك‌ : رياض 1 / 81 - 82 ، روضات 1 / 102 . ابن طاووس دو تأليف اسعد را روايت كرده ، نك‌ : - › كتاب الفائق على الاربعين ، و - › كتاب رشح الوالاء .
[27] . درباره او نك‌ : عاملي ، امل الامل 2 / 310 ، الانوار الساطعة صص 154 - 155 ، نيز نك‌ : الاجازات صص 18 - 19 / 43 .

23