1170 ) ; الامان را بدرستى شناسانده ( فلوگل ج 1 صص 433 - 434 ، ش 1245 = استانبول ج 1 ص 166 ) و نيز مهج را و مورد " منهج الدعوات ومبهج [ كذا في الاصل ] العنايات " ( فلوگل ج 6 ص 219 ، ش 1327 = استانبول ج 2 صص 1881 ) را تأليفى مجزا تلقى كرده و متوجه نشده كه اين عنوان تصحيف " مهج الدعوات ومنهج العنايات " است كه از همين كتاب در آنجا ياد شده است ( فلوگل ج 6 ص 273 ش 13456 = چاپ استانبول ج 2 ص 1911 ) .
به علاوه الامان ومهج ، حاجى خليفه از عناوين الدروع ( فلوگل ج 3 ص 224 ش 5052 = استانبول ج 1 ص 752 ) ، محاسبه ( كه از آن با عنوان محاسبة النفس من اجزاء الحديث = الاحاديث ياد شده ) ( فلوگل ج 5 ص 411 ش 11488 = استانبول ج 2 ص 1608 ) ، وزهرة الربيع ( كه با عنوان " مجلد لبعض الشيعه " شناسانده شده است ) ( فلوگل ج 3 ص 551 ش 6916 = استانبول ج 2 ص 962 ) ياد كرده است . تنها در چاپ استانبول از محاسبه ودروع به عنوان تأليفات ابن طاووس ياد شده است و تنها آنجاست كه ( در عنوانى كه مربوط به اين دو تأليف است ) به ابن طاووس به عنوان مؤلف لهوف و جمال به ترتيب اشاره شده است . روشن نيست كه حاجى خليفه اين دو تأليف را ديده باشد . تنها چيزى كه مى توان گفت اين است كه او با الامان والدروع آشنا بوده بطورى كه آغاز نسخه ء هر دو در هر دو چاپ كتاب او نقل شده است .

119