محرم 663 در حله به اتمام رسانده است . در چاپهاى قابل دسترس ، تاريخى كه در آن ، بخش دوم به اتمام رسيده ( وكان آخر تعليقه ) پنج شنبه 13 ذى حجه 682 مى باشد كه به روشنى خطاست ( بجاى 662 ؟ ) ( الملاحم والفتن 126 / 139 ) . هيچگونه جزئياتى در باره ء تأليف بخش سوم بدست نيامده است . همه ء فصول عمدتا مشتمل برگزيده‌اى از كتابهايى است با عنوان كتاب الفتن از نعيم بن حماد ، أبو صالح السليلى و زكريا بن يحيى النيشابوري ، به ترتيب ، ( نك‌ - › فهرست ) . به دنبال آن ، ملتقطي آمده كه به پايان كتاب ضميمه شده است ( الملاحم والفتن 151 - 181 / 167 - 198 ) ( نه بعد از هر بخش " تشريف " آن گونه كه الخرسان در مقدمه ء فلاح 2 ص 19 گفته است ) . بسيارى از حكايات و رواياتى كه در اين كتاب آمده مربوط به " فتن " مى باشد . انضمام اين ملتقط به اصل كتاب كار معقولى به نظر مى رسد . ابن طاووس ظاهرا در ابتداء در نظر نداشته تا آن را به ملاحم ضميمه سازد ، او در حين توصيف محتواى اصل كتاب يادى از ملتقط نمى كند ( الملاحم 14 - 15 / 16 - 17 ) . اما از شواهد داخلى به اثبات رسيده است كه ابن طاووس ( نه تلخيص كننده ) آن را بدين گونه شكل بخشيده و ملتقط را به ملاحم منضم ساخته است : در يك مورد در ملتقط ( الملاحم 156 / 172 ) او به حكايتى در باره ء طول حكومت فرعون اشاره مى كند و در باره ء آن مى گويد پيش از اين همين مطلب در كتاب آمده است . اين ارجاع به احتمال قوى اشاره به الملاحم ص 105 / 116 - 117 مى باشد . ظاهرا آغاز ملتقط سقط شده است .
نسخه‌اى از ملاحم كه به خط خود ابن طاووس بوده در دست برادر زاده‌اش عبد الكريم قرار داشته و وى حواشى خود را بر آن افزوده است . غياث الدين عبد الكريم بن على بن يحيى الحلى عالم امامى در سال 705 آن نسخه را خريدارى كرد و پس از وفات وى در 750 به فرزندش عبد الرحيم رسيد و بعد از وى در دسترس نوه ء او لطف الله ( م . ح . 800 ) قرار گرفت ( رياض 3 / 181 - 182 ; حقائق 117 - 119 ) . اين نسخه را عبد الله افندي ديده و او دستخط زيباى عبد الكريم را با دستخط بد عمويش مقايسه مى كند ( رياض 3 / 169 ، چون اين يكى از آخرين تأليفات ابن طاووس بوده ، اين گفته درباره‌ء دستخط مى توانست نشانگر از پيرى او بوده باشد ) . به گفته ء آقا بزرگ اين نسخه ء

105