ديگر مى تواند اين باشد كه ابن طاووس نام مستعار را به عنوان يك وسيله ء ادبى براى افزودن بر جذابيت كتاب استفاده كرده باشد . اين بايد جالب باشد كه يك ذمى در مناظرات ميان مسلمين چه چيز براى گفتن دارد . ) احمد برادر ابن طاووس در " بناء المقالة الفاطمية " ( ص 173 ) كه اندكى قبل يا بعد از وفات ابن طاووس نوشته شده ( ظاهرا بدليل احترام به خواهش قبلى ابن طاووس ) ، در وقت نقل از آن ، مؤلف را نمىشناساند ( متن نقل شده در طرائف 104 / 25 آمده است ) .
يك تاريخ احتمالى در باره ء آغاز تأليف طرائف ، ذى قعده سال 633 مى باشد .
ابن طاووس در آن ماه ، در بغداد اجازه‌اى از ابن النجار براى روايت الجمع بين الصحيحين الحميدى كتابي كه مرتب از آن در طرائف نقل شده دريافت كرده است . در اجازات ، به طرائف به عنوان كتابي كه مشتمل بر دو جلد است اشاره مى كند .
اين تقسيم در طرائف 2 نيامده اما در طرائف 1 و نسخه‌هايى كه مورد استفاده قرار گرفته ، آمده است .
دامنه ء مخالفتى كه طرائف در حلقه‌هاى سنى بوجود آورد از نقلى كه درباره‌ء محمد بن ابى بكر بن ابى القاسم الهمداني الدمشقي ( م 16 صفر 721 ) عالم سنى كه به تشيع امامى گرويد مى توان معين كرد . وى نسخه‌اى از طرائف را آماده كرد كه نام مؤلف در آن عبد الحميد ( كذا في الاصل ) بن داود المضرى ( اگر مصرى را كه در آنجا آمده چنين بخوانيم ) آمده بود . زمانى كه اين نسخه در دمشق كشف شد ( در سال 750 ) آن را تأليف خود محمد بن ابى بكر پنداشتند و چون درباره‌ء آن حكم كردند كه داراى مطالبى در دفاع از دين يهود و اديان ديگر و حمله بر ضد اسلام است ، آن را نزد قاضى تقى الدين سبكى بردند و گفته شده كه او كتاب را پاره كرده ( قطعه في الليل وغسله بالماء ) و به آب شست . از شستن كتاب مى توان حدس زد كه كتاب از چرم بوده و تقطيع آن مى تواند به معناى جدا كردن اوراق آن باشد ( نك‌ : ابن حجر عسقلاني : الدرر الكامنة في اعيان المائة الثامنة ، تحقيق محمد سيد جاد الحق ، قاهره 1385 - 7 ، ج 4 صص 30 - 31 ، نيز مق‌ : ابن كثير ج 14 صص 100 - 101 ، شذرات ج 6 صص 55 - 56 ، حقايق صص 180 - 181 ) .

101