" المجالس والمسايرات " قاضى نعمان مؤلف فاطمي ( م 363 ) وجود دارد . مثال دوم در موردى است كه ابن طاووس دو قطعه از " كتاب مورخ ولغوى محمد بن حبيب " ( م 245 ) نقل مى كند . ابن طاووس در نسخه‌اى كه در سال 373 استنساخ شده بود استفاده كرده كه ظاهرا عنوان تأليف بر روى آن نيامده بوده است . اين دو قطعه مربوط به دعاهايى است كه خداوند اجابت كرده است . بنابراين محتمل است كه آنها را از " كتاب من استجيب ( ت ) دعوته " ، كتاب مفقود محمد بن حبيب نقل شده باشد . در باره برخى از تأليفات باقى مانده ، ابن طاووس به تحريرهائى از آنها دسترسى داشته كه اكنون در دسترس ما نيست يك نمونه " اوائل المقالات " شيخ مفيد است .
هيچكدام از كتابهايى كه ابن طاووس نقل كرده به زبان فارسى نيست . در يك مورد مى گويد : او تأليفى را كه اصل آن فارسى بوده ديده و آن را براى ترجمه داده است . 125 در مورد ديگرى از يك ترجمه عربي كه در اصل فارسى بوده نقل مى كند . 126 قرائنى براى تقويت اين نظر وجود دارد كه وى فارسى نمى دانسته است . اما اين مسأله چندان قطعى نيست و آن اينكه اگر هم فارسى نمى دانسته لازمه‌اش اين نيست كه كتابخانه ء وى هيچ تأليفى در آن زبان نداشته باشد .
فصل هشتم :
ابن طاووس و كفعمى در فاصله ء ميان در گذشت ابن طاووس و روى كار آمدن صفويه ، نويسنده‌اى كه بيشترين ارجاع را به منابع مورد استفاده ابن طاووس مى دهد كفعمي است . 127 او نه فقط

125 . نك‌ - › كتاب نزهة الكرام . 126 . نك‌ - › احكام جاماسب ; مق‌ : - › كتاب حماقة الاباحة . 127 . در باره ء كفعمي علاوه بر ارجاعاتى كه در باب دوم فصل هشتم آمده نك‌ : عاملي ، امل 1 / 28 - 29 ; روضات 1 / 20 - 24 ; قمى ، فوائد 7 - 8 ; اعيان 5 / 336 - 358 ; بروكلمان ، ذيل

152