وكشكول او است و همين لؤلؤة كه در حدود 1386 با پاورقى هاى مرحوم عالم ، متتبّع ، اديب ، فاضل معاصر ، سيد محمد صادق بحر العلوم در نجف اشرف و قبلا در بمبئى و تهران چاپ شده .
لؤلؤه ، اجازه‌اى است مفصل كه براى دو برادر زاده فاضل خود نوشته و شرح حال بسيارى از مشايخ حديث و دانشمندان ما را در آن گنجانده و در آخرش مؤلفات خود را نامبرده . ولى چون تاريخ اين اجازه ، 1182 بوده مؤلفاتى را كه بعد از آن نوشته در آن مذكور نيست ، مانند جواب مسائل سيد حسنى بن سيد على دزفولى كه در 1183 نوشته و بيشتر آنها كه به خط سائل موجود است مسائل فقهى و به عربى مى باشد . از جمله راجع به صحت و سقم مزار معروف دزفول ( سبز قبا ) كه آيا او فرزند امام هفتم ( عليه السلام ) بوده و سند تاريخى دارد يا نه ؟ در جواب ، اين جمله را نوشته « اللّه سبحانه أعلم » .
و سيد مزبور جد سادات سيّد حسنى دزفولى است و خود و پدر و فرزندش سيد محمد صادق - كه با مرحوم شيخ جعفر كاشف الغطاء ( قدس سره ) در سفر شيخ به دزفول داستانى داشته - نماز جمعه مى خوانده‌اند .
مستدرك الوسائل : عربى [1] ، سه جلد در اخبار و احاديث و جلد سوم داراى خاتمه ايست در فوائد رجالى و تاريخى ، كه مورد استفاده ما در اين كتاب بوده و به خاتمه مستدرك معروف است .

[1] صاحب أعيان الشيعة آن را به صورت جمع ( مستدركات الوسائل ) ناميده و نيز مرحوم هبة الدين در پاورقى منهاج الحاج : 3 به صورت مستدركات ، تعبير از آن نموده و اين اشتباه ، و بر خلاف تصريح خود مؤلف در مقدمه كتاب است .

488