وفاتش را در 1117 نوشته كه اشتباه است و درست آن 1120 بوده ، به طورى كه در حاشيه اجازه كبيره مذكور است . و در نزهة الجليس 1 : 322 چاپ نجف اشرف مردد بين 1119 و 1120 نوشته .
و محمد امين خاتجى كه سلافة العصر را در مصر چاپ كرده ، در شرح حال مختصرى كه از مؤلف كتاب نوشته چون ، از مدارك مزبور اطلاعى نداشته وفات او را بعد از 1100 نوشته است . بعدها چاپ افست هم شده است .
سلافه نظير يتيمة الدهر ثعالبى با سجع و قافيه‌هاى جالب نوشته شده و از كتب مرغوب بوده و شيخ حر عاملى ( قدس سره ) معاصر مؤلف ، از آن كتاب در امل الآمل نقل كرده است .
چندين ذيل و تكمله داشته ، كه يكى از مؤلف بوده و صاحب أعيان الشيعة 1 : 217 چاپ قطع بزرگ بعنوان ملحق السلافة آن را ياد كرده است .
ديگر ، تذييل السلافة مرحوم علامه بزرگ سيد عبد اللّه جزائرى است كه در صفحه 384 اشاره‌اى به آن نموديم .
ذيل ديگر بنام نشوة السلافة ومحلّ الإضافة از اديب فاضل نجفى ، شيخ محمد على بن بشارة بن عبد الرحمن بن بشارة آل موجى خيقانى متوفى حدود 1160 بوده كه در ماضي النجف وحاضرها 3 : 413 مذكور است . و بطورى كه شنيده شده اخيراً چاپ شده .
شجره طيبه : فارسى ، در شرح حالات سادات جزائرى ، تأليف مرحوم سيد نور الدين امام ، كه از فضلاء اهل بحث و تحقيق بوده متوفى 1324 شمسى و ترجمه اش در مقدمه كتاب ديگرش ( تاريخ جغرافيائى خوزستان ) به قلم برادرش مرحوم سيد محمد على امام شوشترى موجود است .

474