1313 كه در المآثر والآثار : 161 و جاهاى ديگر مذكور است .
اين كتاب ، كه در ترجمه علماء اسلام از فريقين است در 1307 و 1367 چاپ سنگى و بعدها چاپ حروفى شده و در خارج ايران هم مشهور ، و مصدر مورّخان و ترجمه نويسان عالم است .
چون تراجم بسيارى از دانشمندان كه در آن مذكوراند در ضمن تراجم ديگران نوشته شده و پيدا كردن نام و شرح حال علمائى كه در آن آمده كارى دشوار بود ، جمعى از فضلا ، براى سهولت امر ، براى آن فهرست درست كرده‌اند كه بعضى چاپ شده ، مانند ابواب الروضات كه مرحوم الفت متوفى 1384 در 1324 نوشته و در 1354 چاپ شده . اما با زحمت فراوانى كه كشيده بعضى از نامها از نظر او پنهان مانده و كامل نيست .
عالم مقدس مرحوم شيخ جعفر محبوبه نجفى متوفى 1378 صاحب ماضي النجف وحاضرها هم فهرستى نوشته كه چاپ نشده .
دوست محترم ما حاج سيد محمد على روضاتى دام علاه كه از فضلا خاندان روضاتى و اهل بحث و مصحح چاپ دوم روضات بوده ، نيز فهرستى براى آن چاپ تهيه كرده كه چاپ شده است . اما بعضى نامها در غير محل مناسب نوشته شده ، مانند سيد عبد اللّه فرزند سيد نور الدين جزائرى و ميرزا محمد فرزند عبد النبى اخبارى كه نام پدر اول را على و دوم را عبد الصانع نوشته ، چنان كه در صفحه 333 تذكر داديم .
به طورى كه گفتيم اين كتاب يكى از مصادر مشهور است و از آغاز انتشار مورد استفاده بوده و معاصران مؤلف از آن نقل كرده‌اند از آن جمله محدث نورى در خاتمه مستدرك و مؤلفان نامه دانشوران ناصرى .

469