شيرازى است ، به نام هدية الرازى كه به فارسى ترجمه شده و اصل و ترجمه ، هر دو چاپ شده . مرحوم استاد داراى طبع شعر هم بوده ولى از ايشان شعرى ديده نشد جز دو بيت فارسى كه در 1343 در مرثيه فرزند خود گفته و در نقباء البشر 4 : 1492 ذيل ترجمه شيخ على قزوينى آورده است .
علامه تهرانى از آغاز جوانى شروع به تعلّم و استنساخ كتب علمى كرده و قديمى ترين اثرى كه به خط خود نوشته مجموعه‌اى است مشتمل بر ايساغوچى و شرح آن و تركيب تهذيب المنطق كه در 1308 تا 1311 نوشته .
و تركيب مذكور ، تأليف مرحوم سيد حسن استر آبادى بوده كه در علم جفر و ساير علوم غريبه تخصص داشته ، و به طورى كه علامه تهرانى شفاهاً فرمود ، نزد او درس خوانده . اما اين كتاب را در الذريعة ننوشته ، زيرا كه در وقت تأليف آن كتاب آن مجموعه را از دست داده بوده و در اثر فراموشى از قلم وى افتاده بود ; بعدها آن مجموعه به دست نگارنده رسيد كه الذريعة مجلد محل ذكر آن به چاپ رسيده بود و آن را به نظر آن مرحوم رساندم . و كليشه صفحه آخر آن در مقدمه نوابغ الرواة صفحه يح چاپ شده .
روضات الجنات : عربى ، در شرح حال علماء و سادات ، تأليف عالم متتبع اديب ميرزا محمد باقر بن زين العابدين خوانسارى اصفهانى متولد 1226 و متوفى

468