جنگ كرد و او را وادار به عقبنشينى ساخت و گروه بسيارى از ياران او را كشت .
چون اين خبر به مختار رسيد به ابراهيم بن اشتر گفت اى مرد كسى جز من يا تو مرد اين ميدان نيست ، بسوى ايشان برو و به خدا سوگند كه عبيد الله بن زياد فاسق يا حصين بن نمير را خواهى كشت و خداوند متعال اين لشكر را بدست تو منهزم مىسازد اين را كسى به من گفته است كه كتاب خوانده و پيشگويى راجع به فتنه ها و جنگها را مىداند .
ابراهيم گفت اى امير گمان نمىكنم كه تو براى جنگ با مردم شام از من حريصتر و در آن باره داراى بصيرت بيشترى باشى ، خود من مىروم .
مختار بيست هزار مرد براى او انتخاب كرد كه بيشترشان ايرانيان مقيم كوفه و معروف به حمراء بودند ، ابراهيم بسوى جزيره حركت كرد و كسانى از لشكر يزيد بن انس را كه گريخته بودند با خود برگرداند و شمار لشكريانش حدود سى هزار شدند .
چون اين خبر به عبد الملك رسيد براى حصين بن نمير همراه دليران لشكر شام پرچمى بست و شمارشان حدود چهل هزار مرد بودند ، عبيد الله بن زياد و گروهى ديگر از قاتلان امام حسين ( ع ) چون عمير بن حباب و فرات بن سالم و يزيد بن حضين هم همراهش بودند .
فرات به عمير گفت تو بدى حكومت خاندان مروان و سوء نيت ايشان را درباره قبيله ما ديده اى و اگر اين كار براى عبد الملك استوار شود قبيله قيس را درمانده و بىچاره خواهد كرد يا آنكه ايشان را تبعيد مىكند و از دور خود كنار مىزند و ما از آن قبيله‌ايم بيا برويم و وضع ابراهيم بن اشتر را بررسى كنيم .
چون شب فرارسيد آن دو بر اسبهاى خود سوار شدند و فاصله ميان ايشان و اردوگاه ابراهيم چهار فرسنگ بود و چون از كنار پادگانهاى مردم شام مىگذشتند از آنان مىپرسيدند شما كيستيد ؟ و آن دو مىگفتند از پيشاهنگان امير حصين بن نمير هستيم ، آن دو هنگامى كه به اردوگاه ابراهيم رسيدند ديدند آتش افروخته‌اند و ابراهيم بر پاى ايستاده و در حالى كه پيراهنى زرد هراتى و بالاپوش گلدارى بر تن و شمشير بر دوش دارد به سر و سامان دادن سپاه خود مشغول است

338