فروخواهد گرفت ، هر چند گرفتار مهلب شده‌ايم كه مرد جنگها و شير مردم خاوران است ولى در جنگها و برخوردها شايد او بر ما چيره شود و شايد ما بر او چيره شويم ، با نيزه ها جانها را مىرباييم و با شمشيرهاى برنده درخشان ، در جنگ ما او به ما ضربه مىچشاند و ما به او و هر يك به ديگرى مىگويد بچش » .
و چون به عبد الله بن زبير خبر رسيد كه فرماندارش تصميم به فرار داشته است او را عزل كرد و برادر خود مصعب را به حكومت بصره گماشت و او حركت كرد و به بصره آمد و حكومت هر دو عراق و فارس و اهواز را بر عهده گرفت . و چون نافع بن ازرق كشته شد خوارج بار ديگر جمع شدند و عبد الله بن ماحوز را كه از پارسايان ايشان بود بر خود امير كردند ، اين خبر به مهلب رسيد و از اهواز به تعقيب ايشان پرداخت و در شاپور كه از شهرهاى فارس است با ايشان روياروى شد و جنگ كردند و آخر روز خوارج گريختند و تا گرگان عقبنشينى كردند ، مهلب همچنان به تعقيب ايشان پرداخت و روزى كه سخت باران مىباريد خوارج به جنگ او آمدند و جنگ در گرفت و مهلب آنان را مجبور به عقبنشينى كرد و خوارج راه كرمان را پيش گرفتند .
مهلب همواره از شهرى براى تعقيب خوارج به شهر ديگرى مىرفت و پس از هر جنگ ، جنگ ديگرى مىكرد و اين كار در تمام مدت حكومت عبد الله بن زبير تا هنگامى كه او كشته شد و حكومت به عبد الملك پسر مروان رسيد ادامه داشت .
چون پادشاهى عبد الملك استوار شد حجاج بن يوسف ثقفى را به فرماندهى هر دو عراق گماشت و حجاج تصور مىكرد كه مهلب در سختگيرى بر خوارج كوتاهى مىكند و پنداشت كه مهلب مىخواهد جنگ طول بكشد ، عبد الاعلى پسر عبد الله عامرى و عبد الرحمن بن سبرة را نزد مهلب فرستاد و گفت او را وادار به حمله كنيد و از مهلت دادن به دشمن بازداريد .
آن دو پيش او آمدند و گفتند براى چه آمده‌اند ، مهلب بان دو گفت همين جا بمانيد تا خود ببينيد كه ما در چه گرفتارى هستيم كه حجاج اخبارى را شنيده و پذيرفته است و ديدنىها را رد كرده است و مرا بر كارى كه خلاف تدبير است فرمان داده است و پنداشته كه او اين جا شاهد است و من غايب .

320