و امام حسين ( ع ) به هر سو مىرفت او هم به همان سو مىرفت تا شهيد شد رحمت خدا بر او باد . امام حسين ( ع ) تنها ماند مالك بن بشر كندى بر آن حضرت حمله كرد و شمشيرى بر سرش زد ، شب كلاهى از خز بر سر امام ( ع ) بود كه شمشير آنرا دريد و سر را زخمى كرد ، حسين ( ع ) آن را از سر افكند و شب كلاه ديگر خواست و بر سر نهاد و بر آن عمامه بست و بر زمين نشست و كودك كوچك خود را خواست و او را در دامن نشاند مردى از بنى اسد او را هدف تيرى بلند قرار داد و در دامن پدر شهيد كرد .
امام حسين ( ع ) همچنان مدتى نشسته بود و اگر مىخواستند او را بكشند مىتوانستند ولى هر قبيله اقدام بر آن كار را به قبيله ديگر واگذار مىكرد و كشتن امام حسين ( ع ) را خوش نمىداشت .
امام حسين ( ع ) سخت تشنه بود قدح آبى خواست و چون آنرا به دهان خود نزديك ساخت حصين بن نمير تيرى بر آن حضرت زد كه به دهانش خورد و مانع از آشاميدن شد و امام ( ع ) قدح را رها فرمود . [ 325 ] حسين ( ع ) چون ديد قوم از نزديك شدن باو خوددارى مىكنند برخاست و پياده بسوى فرات حركت فرمود كه ميان او و آب مانع شدند و به جاى نخست خود برگشت .
در اين هنگام مردى از قوم تيرى بر آن حضرت زد كه بر دوش او فروشد و حسين عليه السلام [ 326 ] آنرا از شانه خود بيرون كشيد ، زرعة بن شريك تميمى شمشيرى بر آن حضرت فرود آورد كه امام دست خود را سپر قرار داد و شمشير بر دستش فرود آمد ، سنان بن اوس نخعى با نيزه حمله كرد و نيزه زد و حضرت در افتاد .
خولى بن يزيد اصبحى از اسب پياده شد كه سر آن حضرت را جدا كند دستش لرزيد و نتوانست برادرش شبل بن يزيد پياده شد و سر امام حسين ( ع ) را

325 - اين مقتل كه دينورى نوشته است در موارد متعدد با ديگر مقاتل اهل سنت و مقاتل شيعيان تفاوت دارد براى اطلاع بيشتر بايد به ارشاد شيخ مفيد درگذشته 413 هجرى مراجعه كرد - م . 326 - همه مواردى كه بصورت عليه السلام نوشته‌ام در متن چاپى كتاب آمده است . م

304