روزى براى صدف است ، تميمىها هم چنان روزى دارند مگر آنكه منحرف شوند و براى ربيعه روز دشوارى است ، چون مانند شتر خشمگين به حركت درآيم آنان را با نيزه هاى استوار نيزه خواهم زد » .
و بانگ برداشت كه اى ابا حسن به جنگ من بيا كه من عمرو عاصم ، و على ( ع ) به ميدان آمد ، نخست با نيزه جنگ كردند و كارى از پيش نبردند ، على ( ع ) شمشير خود را بيرون كشيد و بر عمرو عاص حمله كرد و چون خواست بر او فرود آورد عمرو خود را از اسب فروافكند و يكى از پاهاى خود را بلند كرد و عورتش آشكار شد و على ( ع ) روى خود را از او برگرداند و رهايش كرد و چون عمرو عاص پيش معاويه برگشت ، معاويه باو گفت خدا را شكر كن و از سياهى نشيمنگاه خود سپاسگزار باش .
گويند يكى از روزها عبيد الله پسر عمر بن خطاب كه از پهلوانان و سواركاران عرب بود همراه گروهى از سواران شام به ميدان آمد و اشتر هم با گروهى به مقابله او شتافت و جنگ ميان آن دو شدت يافت و عبيد الله و اشتر روياروى شدند ، عبيد الله بر اشتر حمله كرد اشتر هم پيشى گرفت و بر او نيزه زد كه خطا كرد و پس از آن اشتر به ياران عبيد الله حمله كرد و هر دو گروه برگشتند و غلبه با اشتر بود .
روز ديگرى عبد الرحمن پسر خالد بن وليد كه از مردان نامآور سپاه معاويه بود به ميدان آمد و عدى بن حاتم به مقابله او بيرون شد و تمام روز را به جنگ گذراندند و بدون اينكه هيچكدام بر ديگرى غلبه داشته باشد بازگشتند . روز ديگرى ذو الكلاع همراه چهار هزار سوار كه بيعت بر مرگ كرده بودند بيرون آمد و بر قبيله ربيعه كه در پهلوى چپ سپاه على ( ع ) بودند حمله كرد ، فرمانده ربيعه عبد الله بن عباس بود ، صفهاى ربيعه نخست در هم ريخت ولى خالد بن معمر بانگ برداشت كه اى گروه ربيعه خدا را بخشم آورديد و ايشان بازگشتند و جنگ سخت شد و شمار كشتگان فزونى يافت و عبيد الله بن عمر فرياد مىكشيد كه من پاك پسر پاكم ، عمار اين سخن را شنيد و گفت تو ناپاك پسر پاكى عبيد الله بن عمر حمله كرد و اين رجز را مىخواند .
« من عبيد الله پرورده عمرم پدرم بهترين گذشتگان قريش بود غير از

219