بامدادان دو سپاه صفآرايى كردند و زير پرچمهاى خود ايستادند و آماده حمله شدند ولى جنگ در نگرفت و از بيم آنكه مبادا جمله همگانى منجر به نابودى هر دو گروه شود از آن كار خوددارى مىكردند ولى گاه گاهى گروهى از اين سوى با گروهى از آن سوى ميان ميدان درگير مىشدند و تا آغاز ماه رجب همچنين بودند و چون ماه رجب فرارسيد دو گروه از جنگ دست كشيدند .
گويند ابو درداء [ 235 ] و ابو امامه باهلى پيش معاويه رفتند و باو گفتند چرا بايد با على ( ع ) جنگ كنيم و حال آنكه او براى خلافت از تو سزاواتر است ؟
گفت من با او براى خون عثمان جنگ مىكنم ، گفتند آيا على ( ع ) او را كشته است ؟ گفت او قاتلان عثمان را پناه داده است اكنون از او بخواهيد آنها را به ما تسليم كند و من نخستين كس از مردم شام خواهم بود كه با او بيعت مىكنم .
آن دو به حضور على ( ع ) آمدند و اين موضوع را گفتند ناگاه حدود بيست هزار مرد از اردوگاه على ( ع ) خود را كنار كشيدند و بانگ برداشتند كه ما همگان كشندگان عثمانيم .
ابو درداء و ابو امامه بيرون آمدند و به يكى از سواحل رفتند و در هيچيك از اين جنگها شركت نكردند .
آنگاه معاويه شرحبيل بن سمط كندى و حبيب بن مسلمة و معن بن يزيد بن اخنس را خواست و گفت پيش على ( ع ) برويد و از او بخواهيد تا كشندگان عثمان را به ما تسليم كند و از كار خلافت كنار رود تا آنرا ميان مسلمانان به شورى بگذاريم و هر كه را دوست داشته باشند و بخواهند براى خود به خلافت برگزينند .
آنان آمدند و به حضور على ( ع ) رسيدند ، حبيب بن مسلمة شروع به سخن گفتن كرد و آنچه را معاويه باو گفته بود بازگفت ، على ( ع ) باو فرمود اى بىمادر ترا با اين موضوع چه كار كه شايسته آن نيستى ، حبيب خشمگين برخاست و گفت به خدا سوگند مرا در جايى كه خوش نمىدارى خواهى ديد ، شرحبيل گفت آيا كشندگان عثمان را به ما تسليم نمىكنى ؟ فرمود اين كار را

235 - ابو درداء و ابو امامه ، هر دو از اصحاب رسول خدايند ، براى اطلاع بيشتر از شرح حال آن دو ، ر . ك ، مرحوم حاج شيخ عباس قمى ، الكنى و الالقاب ، ج 1 صفحات 10 و 63 چاپ صيدا 1357 ه . ق . ( م )

211