المنطق باهتمام دو تن از استادان بزرگ معاصر مصر احمد محمد شاكر و عبد السلام محمد هارون در سال 1949 ميلادى چاپ و معلوم شد از ابن سكيت است ، ابو حنيفه دينورى مدتى شاگرد ابن سكيت و پسرش بوده است ، معلوم مى شود آقاى عبد المنعم عامر متوجه چاپ اصلاح المنطق نبوده است كه در مقدمه خود به آن اشاره نكرده است ، موضوع اصلاح المنطق لغت است .
هر چند حاجى خليفه هم در كشف الظنون كتابى بنام اصلاح المنطق به ابو حنيفه دينورى نسبت داده است ولى ظاهراً گفتار مرحوم ميرزا محمد باقر خوانسارى در روضات الجنات صحيح تر است كه مى گويد كتاب ابو حنيفه دينورى نامش اصلاح اصلاح المنطق بوده است و تكمله يى براى اصلاح المنطق ابن سكيت است و كاتبان به هنگام ثبت آن كلمه اصلاح اول را از قلم انداخته اند . [22] 20 - كتاب جواهر العلم : آقاى عبد المنعم عامر در مقدمه خود از اين كتاب نام برده اند و گفته اند آثار ابو حنيفه را از انباه الرواة قفطى و مقاله فلوگل نقل كرده اند و افزوده اند كه دائرة المعارف كوچكى است كه از خواص و حقايقف علوم در آن بحث شده است . نام اين كتاب ضمن آثار دينورى در كتاب هدية العارفين هم آمده است . [23] از ملاحظه نام اين كتابها كه نشان دهنده محتواى آنان هم هست اهميت دينورى در رياضى و نجوم و لغت بوضوح بيشتر معلوم مى شود و بيهوده نيست كه او را با جاحظ دانشمند بزرگ معاصرش مقايسه كرده و سخن او را شيرين تر دانسته اند . ابو حيان توحيدى هم او را سخت ستوده و عدل و نظير جاحظ دانسته است .
برو كلمان در مقاله خود در دائرة المعارف اسلام مى گويد [24] از تمام آثار دينورى فقط اخبار الطوال او به صورت كامل بدست ما رسيده است . ولى نبايد به گفته او قناعت كرد زيرا با مراجعه به حواشى كتاب لحن العوام زبيدى چنين

[22] ميرزا محمد باقر خوانسارى ، روضات الجنات ، ج 5 ص 108 چاپ اسماعيليان قم 1392 ق .
[23] اسماعيل پاشا بغدادى ، هدية العارفين ، ج 1 ص 52 چاپ استانبول 1951 ميلادى .
[24] دائرة المعارف الاسلاميه ج 9 ص 375 .

17