سپاه خسرو همگى برگشتند و به بهرام پيوستند و كسى با خسرو پرويز جز دو دايى او بندويه و بسطام و هرمزگرابزين و نخارجان و شاپور پسر ابركان و يزدك دبير لشكر و پاد پسر فيروز و شروين پسر كامگار و كردى پسر بهرام گشنس برادر پدر و مادرى بهرام چوبين كه از دوستان و معتمدان خسرو بود با او باقى نماند .
اينان به خسرو پرويز گفتند اى پادشاه چه مىكنى ؟ مگر نمىبينى همه مردم از تو دورى گرفتند و به دشمنت پيوستند .
خسرو سوى مداين رفت و چون به پل گودرز رسيد به پشت سر خود نگريست ناگاه بهرام را ديد كه به تنهايى مردم را پشت سر گذاشته و به خسرو و ياران او نزديك مىشود ، خسرو بر آن سوى پل ايستاد و كمان را به زه كرد و تيرى در آن نهاد و خسرو از بهتر تيراندازان بود و ترسيد اگر بدن بهرام را نشانه بگيرد تيرش در زره خوب او كارگر نيفتد و اگر چهره او را هدف قرار دهد با سپر آنرا دفع خواهد كرد يا صورت خود را برگرداند ناچار پيشانى اسب او را هدف قرار داد و تير وسط پيشانى اسب خورد و اسب از شدت درد چرخى زد و درافتاد ، و بهرام پياده ماند و خسرو دوان دوان و با تاخت خود را به شهر مداين رساند و پيش پدر رفت و باو نگفت كه بهرام براى برگرداندن پادشاهى او كوشش مىكند و فقط باو گفت كه تمام ياران من به بهرام پيوستند و پرسيد راى تو چيست ؟ هرمز گفت صلاح ترا در اين مىبينم كه خود را به قيصر رسانى او ترا بزودى يارى و نصرت مىدهد تا پادشاهى را به تو برگرداند .
خسرو بر دست و پاى پدر بوسه زد و با او بدرود كرد و همراه ياران خود كه نه تن بودند و او دهمى ايشان بود بسوى دريا رو نهاد [ 133 ] . يكى از ايشان به ديگرى گفت بهرام امروز يا فردا به مداين خواهد رسيد و هرمز را پادشاه خواهد ساخت و او همچون گذشته پادشاه خواهد بود و به قيصر خواهد نوشت تا ما را بسوى او برگرداند و همگى ما را خواهد كشت و تا هرمز زنده باشد خسرو پادشاه نخواهد بود .
بندويه و بسطام دايىهاى خسرو گفتند ما از عهده اين كار برمىآييم و

133 - منظور از دريا در اين جا فرات است و در صفحات بعد خواهيد ديد ( م ) .

116