حدودى در آن خشونت و رزم ، بايد هر چهار ماه يك بار سپاه را سان ديد و هر طبقه را وادار به تكميل ابزارها و سلاح ايشان كرد ، و آموزگاران نظامى را كه مامور آموزش اسب سوارى و تيراندازى هستند بايد در نظر داشت و مواظب كوتاهى و مبالغه ايشان بود و اين كارها وسيله اجراى صحيح سياست است » .
انوشروان گفت پرسشكننده از پاسخ دهنده در اين كار بهره بيشترى ندارد زيرا خوبى آن براى هر دو است و آسايش آن هم به پاسخ دهنده مىرسد ، هر چه مىخواهى بكن .
بابك دستور داد براى او سكويى در ميدان سان ساختند و فرشهاى گرانبها بر آن گستردند و نشست و دستور داد بايد همه جنگجويان و نظاميان براى سان حاضر شوند و همگان جمع شدند ولى چون انوشروان را ميان ايشان نديد فرمان به بازگشت داد ، روز دوم هم آمدند باز هم انوشروان نيامده بود و فرمان بازگشت داد روز سوم منادى او ندا داد كه اى مردم نبايد هيچيك از نظاميان هر چند صاحب تاج و تخت باشد از حضور در سان خوددارى كند زيرا سان عمومى است و در آن هيچگونه مرخصى و رودربايستى نيست .
چون اين خبر به انوشروان رسيد سلاح پوشيد و سوار شد و از برابر بابك گذشت جامه و سلاح جنگى سوار در آن روزگار عبارت بود از يك جامه بلند كه سوار و اسب را مىپوشاند و زره و سينه بند و كلاه خود و خفتان و دو بازوبند و دو ساقپوش و سپر و نيزه و گرزى كه به كمربند خود مىبستند و تبرزين [ 123 ] و عمودى آهنين و تركش كه در آن دو كمان و دو زه و سى تير بود و دو زه پيچيده كمان كه سوار از پشت سر خود مىآويخت ، انوشروان هم با سلاح كامل بدون آن دوزه پيچيده از برابر بابك گذشت ولى بابك از او نام نبرد ، انوشروان متوجه شد كه آن دوزه را نياويخته است و آويخت و براى بار دوم از برابر او گذشت و بابك نام او را اعلان كرد و گفت براى لايقترين افراد سپاه چهار هزار و يك درهم منظور مىشود و بيشترين دستمزد چهار هزار درهم بود و او براى انوشروان فقط يك درهم بيشتر مقرر داشت بابك چون از محل سان ديدن برخاست نزد انوشروان آمد و گفت شهريارا مرا بر اين خشونت سرزنش مكن كه قصد من

123 - در متن عربى طبرزين است .

101