عهد و پيمان را زير پا گذاشتند و هيچ عربى در اين مورد بزرگوار نبود » .
كشته شدن مصعب روز پنجشنبه نيمه جمادى الاولى سال هفتاد و دوم هجرت بود ، عبد الملك حركت كرد و وارد كوفه شد و مردم را به بيعت با خود فراخواند كه با او بيعت كردند . سپس عبد الملك لشكرهايى براى جنگ با عبد الله بن زبير به تهامه گسيل داشت و قدامة بن مظعون فرمانده سپاه بود [ 394 ] و عبد الملك به شام برگشت .
كشته شدن عبد الله بن زبير :
عبد الملك پس از رسيدن به شام ، حجاج بن يوسف را به فرماندهى جنگ با عبد الله بن زبير گماشت و قدامة بن مظعون را عزل كرد ، حجاج حركت كرد و چون به طائف رسيد آنجا اردو زد و يك ماه همانجا ماند و براى عبد الملك چنين نوشت :
« اى امير مؤمنان اگر عبد الله بن زبير را مهلت دهى و به حال خود بگذارى فكر خود را به كار مىاندازد و براى خود لشكر و يارانى فراهم مىآورد و پراكندگان بر گرد او جمع مىشوند و موجب نيرومندى او مىشود به من اجازه فرماى كه در جنگ با او شتاب كنم » .
عبد الملك اجازه داد و هنگام حج بود ، حجاج به ياران خود گفت آماده براى حج شويد و خود را از طائف به مكه رساند و روى كوه ابو قبيس منجنيق نصب كرد .
اقيشر اسدى در اين باره چنين مىگويد [ 395 ] :
« هرگز سپاهى چون خود ما نديده‌ام كه به نام حج گول بخورند و هرگز سپاهى را به آرامش خودمان نديده‌ام ، به سوى خانه خدا پيش رفتيم و پرده هاى آنرا با پرتاب سنگهاى خود همچون كودكان در عروسى ( همچون دختركان و كنيزكان ) به رقص در آورديم ، روز سه شنبه از منى با سپاهى كه چون سينه فيل

394 - قدامة بن مظعون : اين را نبايد با صحابى معروف قدامة بن مظعون درگذشته سال 36 هجرت اشتباه كرد . ( م ) 395 - اقيشر : مغيرة بن اسود بن وهب كه بواسطه سرخى چهره اش به اين لقب معروف شده است ، شاعر نيمه دوم قرن اول هجرى درگذشته حدود هشتاد هجرى ، ر . كابن قتيبه ، الشعر و الشعراء ص 463 چاپ بيروت 1969 ميلادى . ( م )

357