رسول خدا و ابو بكر قبيله مضر از يارى عثمان خوددارى كرد ، ربيعه هم چنان كرد باشد كه از آب باران سيراب نشويد » .
او شمر بن ريان عجلى را زد و كشت و شمر از پهلوانان ربيعه بود :
كشته شدن عبيد الله پسر عمر بن خطاب :
فرداى آن روز باز عبيد الله بن عمر همراه كسانى كه روز گذشته با او بودند به ميدان آمد و قبيله ربيعه به رويارويى با او بيرون آمدند و ميان دو لشكر به جنگ پرداختند ، عبيد الله پيشاپيش شامىها جنگ مىكرد و شمشير مىزد حريث بن جابر حنفى باو حمله كرد و نيزه اى به گلويش زد و عبيد الله را كشت .
درباره كسى كه عبيد الله بن عمر را كشته است اختلاف نظر وجود دارد ، همدانيها مىگويند هانى پسر خطاب او را كشته است ، قبيله حضرموت مىگويند او را مالك بن عمرو حضرمى كشته است و قبيله ربيعه مىگويند حريث بن جابر حنفى او را كشته است و اين مورد اتفاق بيشترى است .
كعب بن جعيل اين ابيات را در مرثيه او سروده است .
« همانا ديده ها بايد بر سوارى بگريد كه در صفين سوارانش پشت به جنگ دادند و او پايدار بود .
عبيد الله بر روى خاك در افتاد و خون از رگهاى او فروريخت و خشك مىشد .
او سنگين مىشد و لخته هاى خون او را مىپوشاند همچنان كه از گريبان پيراهن طراز آن آشكار مىشود .
بر گرد پسر عموى پيامبر ما گروهى كه دوش آنان از زره و آهن مىدرخشيد ضربت مىزدند و گروه مرگ بودند . لشكر موج مىزد و پرچمهاى سرخ را هنگامى كه براى نيزه زدن مىرفتند همچون مرغان شكارى مىديدى .
خداوند كشتگان ما را در صفين جزاى خير دهاد جزاى بندگانى كه بر آنان روزهاى دشوار گذشت » .

220