ولى با توجّه به شأن نزول آيه، و ساير قرائنى كه در دست است، منظور از آن در اينجا اين نيست كه مسلمانان هيچگونه رابطه تجارى و اجتماعى با يهود و مسيحيان نداشته باشند، بلكه منظور اين است كه با آنها هم‌پيمان نگردند و در برابر دشمنان روى دوستى آنها تكيه نكنند؛ به همين دليل، به هر چيزى كه نسبت به ديگرى قرابت و نزديكى داشته باشد، خواه از نظر مكان يا زمان، يا نسب و يا مقام،{{صورتی: «ولىّ»}} گفته مى‌شود.

استعمال اين كلمه به معناى‌{{صورتی: «سرپرست»}} و{{صورتی: «دوست»}} و مانند اينها نيز، از همين جا است.

بنابراين،{{صورتی: «اولياء خدا»،}} كسانى هستند كه ميان آنان و خدا حائل و فاصله‌اى نيست، حجاب‌ها از قلبشان كنار رفته، و در پرتو نور معرفت، و ايمان و عمل پاك، خدا را با چشم دل چنان مى‌بينند؛ كه هيچ‌گونه شك و ترديدى به دل‌هايشان راه نمى‌يابد، و به خاطر همين آشنايى با خدا- كه وجود بى‌انتها و قدرت بى پايان و كمال مطلق است- ماسواى او در نظرشان كوچك، كم‌ارزش، ناپايدار و بى‌مقدار است. تعبير به‌{{صورتی: «اولياء»}} (جمع ولى)- در سوره‌{{صورتی: «عنكبوت»}}- به جاى‌{{صورتی: «اصنام»}} و بت‌ها، شايد براى اشاره به اين نكته است كه نه فقط معبودهاى ساختگى، كه پيشوايان و رهبران غير الهى، نيز در همين حكم‌اند. [1]

'''أَوَى:'''

{{(آیه):إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ}}

{{صورتی:«أَوَى»}} از مادّه‌{{صورتی: «مأوى»}} گرفته شده، كه به معناى‌{{صورتی: «جايگاه امن و امان»}} است؛ اشاره به اين كه اين جوانان (اصحاب كهف) فرارى از محيط فاسد، هنگامى كه به غار رسيدند، احساس آرامش كردند. [2]

'''إِهْتَزَّتْ:'''

{{(آیه):عَلَيْهَا الْمآءَ اهْتَزَّتْ}}

{{صورتی:«إِهْتَزَّتْ»}} از مادّه‌{{صورتی: «هَزّ»}} (بر وزن حظ)، به معناى تحريك شديد است. [3]

'''أَهُشُّ:'''

{{(آیه):وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمي}}

{{صورتی:«أَهُشُّ»}} از مادّه‌{{صورتی: «هَش»}} (به فتح هاء) به معناى زدن به برگ درختان (و تكاندن آنها) است. [4]

'''أُهِلَّ:'''

{{(آیه):أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ}}

{{صورتی:«أُهِلَّ»}} از مادّه‌{{صورتی: «اهلال»}} و آن در اصل از

[1]سوره آل‌عمران: 28؛[https://lib.eshia.ir/27575/2/580/أُهِلَّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج2، ص580.]؛سوره مائده: 51؛[https://lib.eshia.ir/27575/4/517/أُهِلَّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج4، ص517.]؛سوره يونس: 62؛[https://lib.eshia.ir/27575/8/408/أُهِلَّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج8، ص408.]؛ عنكبوت، آيه 41 (ج 16، ص 296)

[2]سوره كهف: 10؛[https://lib.eshia.ir/27575/12/391/أَوَى مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج12، ص391.]

[3]سوره حج: 5؛[https://lib.eshia.ir/27575/14/31/إِهْتَزَّتْ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج14، ص31.]؛سوره فصلت: 39؛[https://lib.eshia.ir/27575/20/313/إِهْتَزَّتْ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج20، ص313.]

[4]سوره طه: 18؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/203/أَهُشُّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص203.]