'''نشأه:'''

{{(آیه):يُنْشِئُ النَّشْأَةَ}}

{{صورتی:«نشأه»}} در اصل به معناى ايجاد و تربيت چيزى است، و گاه از دنيا به‌{{صورتی: «نشأه اولى‌»}} و از قيامت به‌{{صورتی: «نشأه آخرت»}} تعبير مى‌شود. [1]

'''نَشْرَح:'''

{{(آیه):أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}}

{{صورتی:«نَشْرَح»}} از مادّه‌{{صورتی: «شرح»}} در اصل، به گفته‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات»، به معناى گسترش دادن قطعات گوشت و توليد ورقه‌هاى نازك‌تر است، سپس مى‌افزايد: منظور از شرح صدر، گسترش آن به وسيله نور الهى و سكينه و آرامش خداداد مى‌باشد و بعد مى‌گويد: شرح دادن مشكلات كلام و سخن، به معناى گسترش آن و توضيح معانى مخفى است. [2]

'''نشور:'''

{{(آیه):جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً}}

واژه‌{{صورتی: «نشور»}} در اصل از{{صورتی: «نشر»}} به معناى گستردن، در مقابل پيچيدن است. اين تعبير، ممكن است اشاره، به گسترش روح، به هنگام بيدارى در سراسر بدن باشد كه بى شباهت به زنده شدن بعد از مرگ نيست، و يا اشاره، به گسترش انسان‌ها در صحنه‌

[1]سوره عنكبوت: 20؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/254/نشأه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص254.]

[2]سوره شرح: 1؛[https://lib.eshia.ir/27575/27/141/نَشْرَح مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج27، ص141.]