responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : لغات در تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 542

حمله با اسب نهفته شده است، ولى موارد استعمال آن به خوبى نشان مى‌دهد كه اگر در آغاز، اين قيد وجود داشته، تدريجاً حذف گرديده است.

و اين كه بعضى احتمال داده‌اند: منظور از{{صورتی: «مغيرات»}} در اينجا «قبائل و طوائف مهاجم» است كه به سوى ميدان نبرد، و يا با عجله به سوى‌{{صورتی: «منى‌»}} حركت مى‌كنند، بعيد به نظر مى‌رسد؛ چرا كه آيه‌{{صورتی: «وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً»}} مسلماً توصيفى براى اسب‌ها يا شتران بود، نه صاحبان آنها، اين آيه نيزادامه همان است. [1]

'''مَفاتِحُ:'''

{{(آیه):وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ}}

{{صورتی:«مَفاتِحُ»}} جمع‌{{صورتی: «مِفْتَح»}} (بر وزن بهتر) به معناى «كليد» است، و نيز ممكن است جمع‌{{صورتی: «مَفْتَح»}} (بر وزن دفتر) به معناى «خزينه» و مركز نگاهدارى چيزى بوده باشد.

در صورت اول، معناى آيه چنين مى‌شود:

تمام كليدهاى غيب به دست او است، و در صورت دوم تمام خزانه‌هاى غيب.

{{صورتی:اين‌}} احتمال نيز وجود دارد كه: هر دو معنا در يك عبارت مراد باشد، و همان طور كه در علم اصول اثبات كرده‌ايم، استعمال يك لفظ در چند معنا مشكلى ندارد. و در هر صورت اين دو لازم و ملزوم يكديگرند؛ زيرا هر كجا خزانه‌اى است، كليدى وجود دارد.

ولى بيشتر به نظر مى‌رسد{{صورتی: «مفاتح»}} به معناى كليدها باشد، نه خزائن؛ زيرا هدف در اينجا بيان علم خدا است و آن با مسأله كليد كه وسيله آگاهى از ذخائر مختلف است، متناسب‌تر مى‌باشد، در دو مورد ديگر كه كلمه «مفاتح» در قرآن به كار رفته، نيز منظور از آن كليد است. [2]

'''مفاتيح:'''

{{(آیه):إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ}}

{{صورتی:«مفاتيح»}} جمع‌{{صورتی: «مفتاح»}} به معناى «كليد» است. [3]

'''مَفاز:'''

{{(آیه):إِنَّ لِلْمُتَّقينَ مَفازاً}}

{{صورتی:«مَفاز»}} «اسم مكان» يا «مصدر ميمى» از مادّه‌{{صورتی: «فوز»}} به معناى «رسيدن به خير و نيكى توأم با سلامت» است، و به معناى نجات و پيروزى كه لازمه اين معناست نيز آمده، و با توجّه به اين كه‌{{صورتی: «مَفازاً»}} به صورت نكره ذكر شده، اشاره به پيروزى عظيم و رسيدن به خير و سعادت بزرگى است. [4]

'''مَفازَه:'''

{{(آیه):الَّذينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ}}

{{صورتی:«مَفازَه»}} از مادّه‌{{صورتی: «فوز»}}، مصدر ميمى و به معناى «فلاح و رستگارى و پيروزى» است‌

[1]سوره عاديات: 3؛[https://lib.eshia.ir/27575/27/267/مَفازَه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج27، ص267.]

[2]سوره انعام: 59؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/334/مَفاتِحُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص334.]؛سوره قصص: 76؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/166/مَفاتِحُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص166.]

[3]سوره قصص: 76؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/166/مفاتيح مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص166.]

[4]سوره نبأ: 31؛[https://lib.eshia.ir/27575/26/60/مَفاز مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج26، ص60.]

نام کتاب : لغات در تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 542
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست