چيزى جز اين نيست كه انسان نعمت را بيهوده بر باد دهد. و يا اشاره به اين است كه گنهكاران دو دسته‌اند: گروهى گناهان محدودى دارند و ترسى از خدا در دل، يعنى رابطه خود را به كلّى با پروردگار نبريده‌اند؛ اگر فرضاً ظلم و ستمى مى‌كند، بر يتيم و بينوا روا نمى‌دارد، و در عين حال خود را مقصر مى‌شمرد و در پيشگاه خدا روسياه مى‌داند. بدون شك چنين فردى گنهكار است و مستحق مجازات، اما با كسى كه بى‌حساب گناه مى‌كند و هيچ قيد و شرطى براى گناه قائل نيست و گاهى به انجام گناه افتخار مى‌كند و يا گناه را كوچك مى‌شمرد، فرق بسيار دارد؛ چرا كه دسته اول ممكن است سرانجام در مقام توبه و جبران برآيند، اما آنها كه در گناه اسراف مى‌كنند، توبه آنها بسيار بعيد است. بالاخره‌{{صورتی: «اسراف»}} آن است كه بيش از حدّ، در غير حق و بى جا مصرف گردد. در يكى از روايات اسلامى تشبيه جالبى براى‌{{صورتی: «اسراف»، «اقتار»}} و حدّ{{صورتی: «اعتدال»}} شده است؛ و آن اين است:

هنگامى كه امام صادق عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود، مشتى سنگ‌ريزه از زمين برداشت و محكم در دست گرفته و فرمودند: اين همان‌{{صورتی: «اقتار»}} و سخت‌گيرى است؛ پس از آن مشت ديگرى برداشت و چنان دست خود را گشود كه همه آن به روى زمين ريخت، فرمودند: اين‌{{صورتی: «اسراف»}} است. بار سوم مشت ديگرى برداشت و كمى دست خود را گشود، به گونه‌اى كه مقدارى فرو ريخت و مقدارى در دستش بازماند؛ فرمودند: اين همان‌{{صورتی: «قوام»}} است. [1]

'''أُسَرِّحْكُنَّ:'''

{{(آیه):أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَمِيلًا}}

تعبير{{صورتی: «أُسَرِّحْكُنَّ»}} (من شما را رها سازم)؛ از مادّه‌{{صورتی: «تسريح»}} ظهور در اين دارد كه پيامبر صلى الله عليه و آله اقدام به جدا ساختن آنها مى‌فرمود، به خصوص اين كه مادّه‌{{صورتی: «تسريح»}} به معناى طلاق در جاى ديگر، از قرآن مجيد به كار رفته است. [2]

'''أَسِف:'''

{{(آیه):غَضْبانَ أَسِفاً}}

{{صورتی:«أَسِف»}} از مادّه‌{{صورتی: «اسف»}} آن چنان كه‌{{صورتی: «راغب»}} در «مفردات» مى‌گويد، به معناى‌{{صورتی: «اندوه»}} توأم با{{صورتی: «خشم»}} است.

اين كلمه گاهى به هر يك از اين دو معنا به تنهايى نيز اطلاق مى‌شود و ريشه اصلى آن اين است كه انسان شديداً از چيزى ناراحت شود؛ طبيعى است اگر اين ناراحتى نسبت به افراد زيردست باشد به صورت خشم و نشان دادن عكس‌العمل خشم‌آلود ظاهر مى‌شود. و اگر نسبت به افراد بالادست‌

[1]سوره اعراف: 31؛[https://lib.eshia.ir/27575/6/183/أَسِف مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج6، ص183.]؛سوره اسراء: 26؛[https://lib.eshia.ir/27575/12/115/أَسِف مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج12، ص115.]؛سوره طه: 127؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/362/أَسِف مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص362.]؛ فرقان، آيه 67 (ج 15، ص 172)

[2]سوره احزاب: 28؛[https://lib.eshia.ir/27575/17/303/أُسَرِّحْكُنَّ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج17، ص303.]