است؟ مفسران احتمالات مختلفى داده‌اند:

جمعى گفته‌اند كه دايره «شعوب» گسترده‌تر از دايره «قبائل» است، همانطور كه «شعب» امروز بر يك «ملت» اطلاق مى‌شود.

بعضى «شعوب» را اشاره به «طوائف عجم»، و «قبائل» را، اشاره به «طوائف عرب» مى‌دانند. و بالاخره، بعضى ديگر، «شعوب» را از نظر انتساب انسان به مناطق جغرافيايى، و «قبائل» را ناظر به انتساب او به نژاد و خون، شمرده‌اند. ولى تفسير اول، از همه مناسب‌تر به نظر مى‌رسد. [1]

'''شَغَف:'''

{{(آیه):قَدْ شَغَفَها حُبّاً}}

{{صورتی:«شَغَف»}} از مادّه‌{{صورتی: «شغاف»}} به معناى گره بالاى قلب و يا پوسته نازك روى قلب است، كه به منزله غلافى تمام آن را در برگرفته و{{صورتی: «شَغَفَها حُبّاً»}} يعنى آن چنان به او علاقمند شده، كه محبتش به درون قلب او نفوذ كرده، و اعماق آن را در بر گرفته است، و اين اشاره به عشق شديد و آتشين است. [2]

'''شُغُل:'''

{{(آیه):اليَوْمَ فِى شُغُلٍ فاكِهُونَ}}

{{صورتی:«شُغُل»}} (بر وزن شتر) و{{صورتی: «شُغْل»}} (بر وزن قفل) هر دو به معناى حادثه و حالتى است كه براى انسان روى مى‌دهد و او را به خود مشغول مى‌دارد، خواه مسرت‌بخش باشد و يا غم‌انگيز! [3]

'''شفا:'''

{{(آیه):عَلى‌ شَفا حُفْرَةٍ}}

{{صورتی:«شفا»}} در اصل لغت به‌{{صورتی: «كناره چاه»}} و يا خندق و مانند آن گويند، و شايد اطلاق «شفه» بر «لب» نيز به همين مناسبت باشد.

و همچنين استعمال اين كلمه در بهبودى از بيمارى نيز به خاطر آن است كه انسان در كناره «سلامت و تندرستى» قرار مى‌گيرد. [4]

'''شفاعت:'''

{{(آیه):وَلايُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ}}

{{صورتی:«شفاعت»}} از ريشه‌{{صورتی: «شفع»}} به معناى (جفت) و{{صورتی: «ضَمُّ الشَّىْ‌ءِ إِلى‌ مِثْلِهِ»}} گرفته شده، و نقطه مقابل آن‌{{صورتی: «وَتْر»}} به معناى تك و تنها است.

سپس به ضميمه شدن فرد برتر و قوى‌ترى براى كمك به فرد ضعيف‌تر اطلاق گرديده است و اين لفظ، در عرف و شرع به دو معناى متفاوت گفته مى‌شود:

{{صورتی:الف)}} شفاعت در لسان عامه، به اين گفته مى‌شود كه شخص شفيع از موقعيت و شخصيت و نفوذ خود استفاده كرده و نظر شخص صاحب قدرتى را در مورد مجازات زيردستان خود عوض كند. گاهى با استفاده از نفوذ خود يا وحشتى كه از نفوذ او دارند.

زمانى با پيش كشيدن مسائل عاطفى و تحت تأثير قرار دادن عواطف طرف. و زمان ديگرى با تغيير دادن مبانى فكرى او، درباره‌

[1]سوره حجرات: 13؛[https://lib.eshia.ir/27575/22/205/شفاعت مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج22، ص205.]

[2]سوره يوسف: 30؛[https://lib.eshia.ir/27575/9/463/شَغَف مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج9، ص463.]

[3]سوره يس: 55؛[https://lib.eshia.ir/27575/18/439/شُغُل مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج18، ص439.]

[4]سوره آل عمران: 103؛[https://lib.eshia.ir/27575/3/48/شفا مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج3، ص48.]