نام کتاب : لغات در تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 145
{{صورتی:«تَنُوء»}} از مادّه{{صورتی: «نوء»،}} به معناى قيام كردن با زحمت و سنگينى است، و در مورد بارهاى پروزنى به كار
مىرود، كه وقتى انسان آن را حمل مىكند، از سنگينى آن را به اين طرف و آن طرف،
متمايل مىسازد! [1]
'''تَوَّاب:'''
{{(آیه):وَ أَنَا
التَّوَّابُ الرَّحيمُ}}
{{صورتی:«تَوَّاب»}} صيغه مبالغه است و به معناى كسى است كه بسيار بازگشتكننده مىباشد. [2]
'''تَواصَوا:'''
{{(آیه):وَ تَواصَوْا
بِالصَّبْرِ}}
{{صورتی:«تَواصَوا»}} از مادّه{{صورتی: «تواصى»}} همان گونه كه «راغب» در «مفردات» آورده، به معناى آن است كه بعضى، بعض ديگر
را سفارش كنند. [3]
'''تورات:'''
{{(آیه):التَّوْراةَ وَ
الإِنْجيلَ}}
{{صورتی:«تورات»}} در اصل يك لغت عبرى است و به معناى{{صورتی:
«شريعت و قانون»}} مىباشد، و سپس به كتابى كه از طرف خداوند بر
موسى بن عمران نازل گرديد گفته شده، گاهى به مجموعه كتب{{صورتی: «عهد عتيق»}} و گاهى به{{صورتی: «اسفار پنجگانه»}} آن نيز گفته مىشود. [4]
'''تُورُون:'''
{{(آیه):النَّارَ الَّتي
تُورُونَ}}
{{صورتی:«تُورُون»}} از مادّه{{صورتی: «ورى»}} (بر وزن نفى) به معناى «مستور ساختن» است، و به آتشى كه در وسائل آتشافروزى
نهفته است و آن را از طريق جرقه زدن بيرون مىآورند، «ورى» و «ايراء» مىگويند. [5]
'''توريه:'''
«توريه» (بر وزن توصيه) كه گاهى از آن
به{{صورتی: «معاريض»}} تعبير مىشود اين است كه انسان سخنى بگويد كه باطنش مطلب حقى باشد، ولى طرف
مقابل، از ظاهر آن چيز ديگرى استفاده كند و اين مخصوص مواردى است كه انسان در
تنگنا قرار بگيرد كه مىخواهد دروغ نگويد و در عين حال، حفظ ظاهر نيز داشته باشد.
فى المثل كسى از ديگرى سؤال مىكند: كى از سفر آمدى؟ او پاسخ مىدهد:
پيش از غروب، در حالى كه پيش از ظهر آمده است؛ شنونده از ظاهر اين كلام، كمى
قبل از غروب را مىفهمد، در حالى كه گوينده، قبل از ظهر را اراده كرده، چرا كه آن
هم قبل از غروب است! [6]
'''تُوَسْوِسُ:'''
{{(آیه):وَ نَعْلَمُ مَا
تُوَسْوِسٌ}}
{{صورتی:«تُوَسْوِسُ»}} از مادّه{{صورتی: «وسوسه»}} به گفته «راغب»
[1]سوره قصص: 76؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/166/تُوَسْوِسُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص166.]