چيز است كه هيچ پيامبرى و افراد پايينتر از او ، از آن خالى نيست ، فال بد زدن و حسد و انديشيدن وسوسه آميز در آفرينش .
مصنف اين كتاب مىگويد : معناى فال بد زدن « طيره » در اينجا اين است كه قوم پيامبر به او فال بد مىزنند و گر نه خود پيامبران فال بد نمىزنند ، همان گونه كه خداوند در بارهء قوم صالح پيامبر فرمود : « گفتند ما به تو و كسانى كه با تو هستند فال بد مىزنيم ، گفت : فال بد زدن شما نزد خداوند است » و ديگران به پيامبرانشان گفتند : « ما به شما فال بد مىزنيم اگر دست برنداريد شما را سنگسار مىكنيم » .
و اما حسد در اينجا اين است كه به آنها حسد مىشود ، نه اينكه آنها به ديگران حسد مىكنند ، همان گونه كه خداوند مىفرمايد : « آيا آنان به مردم به سبب آنچه خدا از فضل خود به آنان داده ، حسد مىورزند ؟ ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و به آنان ملكى بزرگ داديم . » و اما انديشيدن وسوسه آميز در آفرينش ، عبارت است از گرفتار شدن آنها به اهل وسوسه و چيزى غير از اين نيست ، همان گونه كه خداوند از وليد بن مغيره مخزومى نقل مىكند كه « او انديشيد و حساب كرد ، پس كشته شده باد ، چگونه حساب كرد » يعنى در بارهء قرآن گفت : « اين چيز جز يك سحر كه انتخاب شده نيست ، اين چيزى جز سخن بشر نيست » .

ريشه‌هاى كفر سه تاست

وام بر سه وجه است