اين محبّت آن پديدهء محدود و معين نيست كه همگان در موارد گوناگون مانند پدر و مادر و همسر و فرزند و مقام و . . . دارا مىشوند ، بلكه پديده ايست مركب از احساس عظمت جويى و وصول به هدف اعلاى حيات و كمال گرايى و بينش نور خداوندى . مسلم است كه مجموع اين احساسها و دريافتها ، موجب گرايش خاصّى به رهبر الهى مىگردد ، گرايش ناشى از اين قسم به رهبر الهى عالىتر از سه قسم محبتى است كه در بالا توضيح داديم . نور خداوندى در رهبر همان است كه پيروان يكى از دو مذهب اسلام ( مذهب سنت ) آنرا در بارهء صحابهء پيغمبر نقل مىكنند : « اصحابى كالنّجوم » .
( صحابهء من مانند ستارگان هستند ) و راويان شيعه در بارهء أئمهء معصومين عليهم السلام چنين روايت مىكنند : « اهل بيتى كالنّجوم » .
( اهل بيت من مانند ستارگان هستند ) در قرآن مجيد نيز نورانى بودن اشخاص رشد يافته تصريح شده است : 1 - * ( « الله وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ » ) * [1] .
( خداوند ولى كسانى است كه ايمان آورده‌اند ، خداوند آنان را از ظلمات رهاكرده به نور وارد مىسازد ) .
2 - * ( « أَ فَمَنْ شَرَحَ الله صَدْرَه لِلإِسْلامِ فَهُوَ عَلى نُورٍ مِنْ رَبِّه » ) * [2] .
( آيا كسى كه خداوند سينهء او را براى اسلام گشوده و او نورى از پروردگارش دريافته است . . . ) مسلم است كه اين نور به معناى روشنايى خورشيد جسمانى نيست ، بلكه آن نور ربانى است كه در درون رهبران الهى در حد اعلا و در درجهء پايينتر در درون

[1] البقرة آيهء 257 .
[2] الزمر آيهء 22 .

45