آدمى در همان مراحل نخستين حيات ، راكد مىگشت و تدريجا از بين مىرفت .
اين عظماى كمال يافته پيامبران الهى هستند كه با معرفى اوصياء براى پس از حيات خود و با عرضه داشتن كتابهاى آسمانى مأموريت بارور ساختن عقول و وجدانهاى آدميان را تكميل مىنمودند .
لذا مىگوئيم كارى كه اوصياء و كتابهاى آسمانى انجام مىدهند ، دامنهء فعاليت پيامبران است .
با اين ملاحظات نتيجهء روشنى كه بدست مىآوريم ، اينست كه وجود مربيان كمال يافته براى بهره مند شدن انسانها از بايستگىها و شايستگىها كه بايستى از روى اراده و اختيار مورد عمل قرار بگيرند ، ضرورت دارد .
ما مىدانيم كه تنها أئمهء معصومين عليهم السلام بودند كه بدون اندك تمايلى شخصى و با هر گونه گذشت و فداكارى نگهبانى تعادل دين را چه در قلمرو عقايد و چه در قلمرو احكام و وظايف ، بعهده گرفته تا نفسهاى آخرين با انحراف و شيوع بدعتهاى ويرانگر مبارزه مىكردند .
تاريخ اسلام اين جريان با اهميت را به ما نشان داده است كه أئمهء معصومين تا آخرين سر حدّ امكان از عهدهء مأموريت نگهبانى دين اسلام برآمده‌اند .
در شرايطى كه اجتماع دورانشان مساعد و آمادهء پذيرش بوده است ، مأموريت خود را در سطح اجتماع انجام داده‌اند و در هر زمانى كه شرايط اجتماعى با اجراى مأموريت آنان مساعد نبوده به تربيت افرادى مىپرداختند كه بتوانند در صورت امكان نگهبانى تعادل دين را بعهده بگيرند و آنرا انجام بدهند .
در سرگذشت زندگى هر يك از ائمه معصومين تربيتشدگانى ديده ميشوند كه باصطلاح معروف هر يك از آنان شايستهء منصب پيشتازى در سازندگىهاى انسانى بوده‌اند .
19 - زرعوا الفجور و سقوه الغرور و حصدوا الثّبور [ رديف مقابل آل محمّد ( ص ) - ] ( بذر تباهى و انحراف كاشتند و كشتگاه خود را با فريب خوردن و فريبكارى آبيارى كردند و سقوط و هلاكت از آن

280