كه پيرامون آدمى را روشن مىسازد و به سرعت خاموش مىگردد .
* ( مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ . . . ) * [1] .
( مانند مثل كسى است كه آتشى را روشن نمايد . . . ) < فهرس الموضوعات > 7 - مرسل و محدود < / فهرس الموضوعات > 7 - مرسل و محدود - مرسل عبارت است از قضايايى كه موضوع آنها مقيد بهيچ قيدى نيست و به اصطلاح فنى ، موضوع قضيهء مرسل عبارت است از ماهيت محض ، مانند : * ( إِنَّ الإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ ) * [2] .
( البتّه انسان [ طبيعتا در خسارت است ) .
محدود آن قضايا را مىگويند كه موضوع آنها از نظر كميت يا كيفيت محدود باشد ، مانند : قضاياى شخصى كه اشخاص معينى محكوم به آنها هستند .
< فهرس الموضوعات > 8 - محكم و متشابه < / فهرس الموضوعات > 8 - محكم و متشابه - محكم آن آيات است كه دلالت آنها بر معانى خود روشن است ، مانند : * ( الْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ ) * [3] .
( ستايش مر خدا را است كه پرورندهء عالميان است ) .
متشابه آن آيات است كه معانى آنها با روشنايى كامل از الفاظ بكار برده شده استفاده نشود ، مانند : * ( وَجاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ) * [4] .
[ و در آن روز قيامت ] ( پروردگار تو با فرشتگان صف صف بيايند ) .
مسلم است كه اسناد آمدن به خدا مانند انتقال جسم از مكانى به مكان ديگر امكانپذير نيست . لذا اين آيه را متشابه مىنامند ، زيرا معناى آن براى اذهان معمولى اشتباه انگيز است .
و اگر قرآن داراى آيات مجمل و متشابه است ، اين مجملات و متشابهات با آيات ديگر و يا با توضيحاتى از خود پيامبر اكرم و تفسيرى از أئمهء معصومين

[1] البقرة آيهء 17 .
[2] العصر آيهء 2 .
[3] الفاتحة آيهء 1 .
[4] الفجر آيهء 22 .

222