وارد منطقهء ارزشها نمىگردد . اختصاص دادن يك فرد براى نبوت از آن جهت كه وابسته به عوامل عالى خلقت است ، از امتيازات ارزشى محسوب نمىشود ، مانند سرمايهء كلانى كه در اختيار كسى قرار مىگيرد .
امتياز ارزشى از آن موقع شروع مىگردد كه اين سرمايه بطور منطقى بكار بيافتد . بهمين جهت است كه بيان امتيازات پيامبر اكرم در آيات قرآنى ناشى از كار و كوششهايى است كه او چه بطور شخصى و چه بجهت داشتن سرمايهء نبوت انجام داده است ، نه تنها از آن جهت كه او براى نبوت و رسالت برگزيده شده است .
بلى ، مسلم است كه برگزيده شدن يك انسان به مقام شامخ نبوت ، بدون تصفيهء روح و تحصيل شايستگى كامل امكانپذير نمىباشد ، ولى صفاى روح و شايستگى كامل درون ، علَّت تامّه نبوت نيست ، بطورى كه يك فرد سالهاى متمادى در مسير تطهير درون بكوشد و رسيدن به پيامبرى را هدف خود قرار بدهد و سپس پيامبرى را از خدا طلبكار باشد و بگويد : من كار كرده‌ام ، مزدم را مىخواهم ، يعنى علتى را به وجود آورده‌ام ، معلولش ( پيامبرى ) را بايد به وجود بياورى يك مثال ساده مىتواند به توضيح اين مسئله كمك كند و آن اينست كه وجود آب كه در رودخانه جارى مىشود ، و مىرود و درختان و كشتگاه‌ها و گلها را احياء مىكند ، از ذات خود رودخانه نيست ، يعنى اين رودخانه نيست كه آب را به وجود آورده است ، بلكه فقط مسير آن آب است ، البته شخص خردمند مسير آب رودخانه را از راهى قرار مىدهد كه آلوده به مواد مضرّ و سربالا نباشد كه جلو جريان آب را بگيرد . موضوع نبوت با نظر به دلايل عقلى و آيات قرآنى شبيه به آب است كه در درون پاك پيامبران بجريان مىافتد و انسانها را احياء مىكند .
امتياز ارزشى پيامبران در اين جريان ، پاك بودن و پاك نگاهداشتن درون است . بهمين جهت است كه پيامبران الهى ، مخصوصا پيامبر اسلام در انجام تكاليف و تحمل مشقتها و ناگوارىها و شبزنده دارىها از همهء مردم كوشاتر بوده‌اند .

177