آن كس كه خداوند سبحان را توصيف كند ، همسان براى ذات بىهمتايش سازد و دوئى در يگانگىاش در آورد و مقام والاى احديّت را تجزيه نمايد پندار تجزيه در وحدت ذاتش نشان نادانى است كه خدا را قابل اشاره انگارد و با آن اشاره محدودش سازد و چون معدودها بشمارشش در آورد .
كسى كه بپرسيد : خدا در چيست خدا را در آن گنجانيده و اگر خداى را روى چيزى توهم كند ، آن را خالى از خدا پنداشته است هستى او را هيچ رويدادى سبقت نگرفته و نيستى بر هستىاش تقدم نداشته است .
او با همهء موجودات است ، بدون پيوستگى ، و غير از همهء موجودات است ، بدون دورى و گسيختگى اوست سازندهء همهء كاينات بىنياز از آنكه خود حركتى كند و ابزارى را وسيلهء كار خود نمايد اوست بيناى مطلق بى احتياج به ديدگاهى از مخلوقاتش يگانه خداوندى كه نيازى بدمساز ندارد ، تا از جدايىاش وحشتى بر او عارض گردد .
آفرينش جهان بساط هستى را بى مادهء پيشين بگسترانيد و نخستين بنياد خلقت را بى سابقهء هستى بنا نهاد . در امر آفرينش نه انديشه و تدبيرى به جولان آورد و نه تجربه و آزمايشى او را درخور بود كاخ مجلَّل هستى را بدون حركت و تحولى در ذات پاكش برافراشت و بىنياز از آنكه قواى مضطربى در درونش متمركز شود ، چراغ هستى را برافروخت .
موجودات را در مجراى قانونى اوقات خود بجريان انداخت و حقايق گونه گون را در عاليترين نظمى هماهنگ ساخت هر يك از آن حقايق را به طبيعتى معين اختصاص داد و ملتزم به تعيّن خود فرمود او به همهء مخلوقاتش پيش از آغاز وجودشان دانا و بهمهء حدود و پايان جريان آنها محيط و به هويّت و جوانب كلّ كاينات عالم است .
سپس خداوند سبحان جوّها را از هم شكافت و جوانب و ارتفاعات

12