وعده داد ولى در علم خداوند عزّ و جلّ ده روز افزون بود و موسى را از آن آگاه نفرمود ، پس قوم موسى كافر شدند و پس از رفتن او به هنگام سر رسيدن و گذشتن وقت ، گوساله را به پرستش گرفتند ، و نيز يونس قوم خود را وعده عذاب داد در حالى كه در علم خداوند گذشت از ايشان بود ، و كار او چنان شد كه مىدانى ، امّا هنگامى كه ديدى نيازمندى آشكار شده ، و مرد مىگويد : شب را بدون شام سر به بالين نهادم و تا آنگاه كه مردى ( امروز ) با چهره اى با تو روبرو مىشود ، سپس ( فردا ) با روئى ديگر با تو ملاقات مىكند - من گفتم اين نيازمندى كه گفتى فهميدم ولى آن ديگرى چه چيزى است ؟
گفت : منظور اين است كه با تو با روى گشاده برخورد مىكند ولى وقتى نزد او مىروى كه قرضى از او بگيرى با روى ديگرى با تو مواجه مىشود - پس بدان هنگام به زودى آن صيحه واقع خواهد شد » . 8 - اسحاق بن عمّار صيرفى گويد : شنيدم امام صادق عليه السّلام مىفرمايد : « اين امر را وقتى ( معيّن ) بود و آن سال يك صد و چهل بود ، ولى شما آن را بازگو كرديد و فاش

409